A Pharmacy in Paris - Apologies I Have None

This confession has meant nothing

There’s no more barriers to cross

Nothing is redeemed

I’ve gained no deeper knowledge of myself

A broken empty vessel

A lung that is lacking air

You could take my hand and feel my flesh

Gripping yours but I simply am not there

Gone without a warning

I go down without a fight

But you and I

We’d level each other out

I was the pills that kept you steady

You the opiates that talked me down

All we had to do was try

And make each other laugh

And let love and medication see us through the harder parts

You’re not the type of woman

That ever likes to say things clearly

But you know that I’m the kind of guy

That needs to have it spelt out of me

And it’s not the sort of thing that ever

Really seems to just get better

No parents and no friends or lovers

Or doctors seem to ever have an answer

It comes without a warning

And I go down without a fight

But you and I

We’d level each other out

I was the ghost in your machine

You were the chick in the armour of my self doubt

All we had to do was try

To make each other laught

It’s all we had

Love and anger they share the same bed

The same body heat warms both of them

They rise together as we come together and it makes a mess of our heads

We’ve sen it before

And we’ll see it again

Expectations cause a rift

And we stand of different sides

Until the crack becomes a chasm

An unconquerable divide

And we rarely see

Eye to eye

Maybe a kid could sort us out

We could take everything we love about each other

And it into someone else

Take all that extra energy

That we would use to fight

And pour it into the foundations of

The building of a life

I can see it now

Almost close to perfect

It could be you, her and I

Living by a pharmacy in Paris

All we have to do is try to and

Make each other laugh

And let love and medication

See us through the harder parts

Is it ever enough?

Is it ever enough?

Is it ever enough?

Is it ever enough?

Is it ever enough?

Is it ever enough?

Is it ever enough?

Is it ever enough?

Is it ever enough?

Is it ever enough?

Deze bekentenis heeft niets betekend

Er zijn geen barrières meer om over te steken

Niets wordt ingewisseld

Ik heb geen diepere kennis van mezelf gekregen

Een kapot leeg vat

Een long die geen lucht heeft

Je zou mijn hand kunnen pakken en mijn vlees kunnen voelen

De jouwe aangrijpend, maar ik ben er gewoon niet

Weg zonder waarschuwing

Ik ga naar beneden zonder een gevecht

Maar jij en ik

We zouden elkaar gelijk maken

Ik was de pillen die je stabiel hielden

Jullie de opiaten die me hebben aangepraat

We hoefden alleen maar te proberen

En maak elkaar aan het lachen

En laat liefde en medicatie ons door de moeilijkere delen leiden

Je bent niet het type vrouw

Die dingen graag duidelijk wil zeggen

Maar je weet dat ik het soort man ben

Dat moet het uit me gespeld hebben

En het is niet iets dat ooit

Het lijkt echt alleen maar beter te worden

Geen ouders en geen vrienden of geliefden

Of artsen lijken ooit een antwoord te hebben

Het komt zonder waarschuwing

En ik ga naar beneden zonder een gevecht

Maar jij en ik

We zouden elkaar gelijk maken

Ik was de geest in je machine

Jij was de meid in het harnas van mijn zelftwijfel

We hoefden alleen maar te proberen

Om elkaar aan het lachen te maken

Het is alles wat we hadden

Liefde en woede, ze delen hetzelfde bed

Dezelfde lichaamswarmte verwarmt ze allebei

Ze staan ​​samen op als we samenkomen en het maakt ons een zooitje

We hebben het eerder verzonden

En we zullen het weer zien

Verwachtingen veroorzaken een breuk

En we staan ​​van verschillende kanten

Tot de scheur een kloof wordt

Een onoverwinnelijke kloof

En we zien zelden

Oog in oog

Misschien kan een kind ons helpen?

We kunnen alles aan wat we van elkaar houden

En het in iemand anders

Neem al die extra energie

Die we zouden gebruiken om te vechten

En giet het in de fundamenten van

Het bouwen van een leven

Ik kan het nu zien

Bijna perfect

Het kunnen jij, zij en ik zijn

Wonen bij een apotheek in Parijs

Het enige dat we hoeven te doen, is proberen en

Maak elkaar aan het lachen

En laat liefde en medicatie

Help ons door de moeilijkere delen

Is het ooit genoeg?

Is het ooit genoeg?

Is het ooit genoeg?

Is het ooit genoeg?

Is het ooit genoeg?

Is het ooit genoeg?

Is het ooit genoeg?

Is het ooit genoeg?

Is het ooit genoeg?

Is het ooit genoeg?