Phoenix - Antje Duvekot

I am your daughter carved out of your stone

I’m the seed that you dropped I’m the marrow of your bone

And I am the one who asked no questions

Designed to love you unconditional

I sprouted my shoots and I waited for your hands

And I laid down my roots but the summer came and went

And I looked to the sun, longed to feel your touch

But you knew nothing of unconditional love

And I rose up like a phoenix rose up from your ash

You just turned your back and I’ll never understand

Though I had no armor you just let me go

Into the night to battle with your ghosts

If I could go back there I’d be my own angel

She won’t buy you a mockingbird, she’s incapable

So hush little baby and close your tired eyes

There are no answers so hush now hushabye

And I rose up like a phoenix rose up from your ash

You just turned your back and I’ll never understand

Though I had no armor you just let me go

Into the night to battle with your ghosts

So I gathered up my sorrows and I took them on my tongue

And sang them 'til the morning When the sun came in so strong

I sang them 'til the daybreak and that’s how I became strong

Ik ben je dochter uitgehouwen uit je steen

Ik ben het zaadje dat je liet vallen, ik ben het merg van je been

En ik ben degene die geen vragen heeft gesteld

Ontworpen om onvoorwaardelijk van je te houden

Ik heb mijn scheuten ontkiemd en ik wachtte op je handen

En ik legde mijn wortels neer, maar de zomer kwam en ging

En ik keek naar de zon, verlangde ernaar je aanraking te voelen

Maar je wist niets van onvoorwaardelijke liefde

En ik stond op als een feniks die opstond uit je as

Je hebt je net de rug toegekeerd en ik zal het nooit begrijpen

Hoewel ik geen harnas had, liet je me gewoon gaan

De nacht in om met je geesten te vechten

Als ik terug kon gaan, zou ik mijn eigen engel zijn

Ze wil geen spotvogel voor je kopen, ze is niet in staat

Dus stil kleine baby en sluit je vermoeide ogen

Er zijn geen antwoorden, dus stil nu hushabye

En ik stond op als een feniks die opstond uit je as

Je hebt je net de rug toegekeerd en ik zal het nooit begrijpen

Hoewel ik geen harnas had, liet je me gewoon gaan

De nacht in om met je geesten te vechten

Dus ik verzamelde mijn verdriet en nam ze op mijn tong

En zong ze tot de ochtend Toen de zon zo sterk doorkwam

Ik zong ze tot het ochtendgloren en zo werd ik sterk