Временно - Antanta

Мы порой сами не знаем, чего мы хотим,

Считаем огни, засыпаем под утро или не спим,

Мечтаем о многом, самое ценное прячем внутри.

И мало кто знает, как мы встречаем рассветы одни.

Идем в универ, но не ходим на пары, считаем долги.

Есть много вещей поважнее, так думаем мы.

Делаем первый шаг, не боясь переходим на «Ты.»

Влюбляемся наглухо так, что даже клянемся в любви.

Доводим родных, бывает разводим мосты.

В поисках денег только наверх, мы не спокойны, пока карманы пусты.

Жизнь — бешеный трип, опять недосып, снова куда-то летим,

Мы порой сами не знаем, чего мы хотим.

Припев:

Все это временно, временно, да.

В холод мы ищем тепла, в солнце мы прячемся в тень.

Все это временно, временно, да.

Мы живем каждой минутой и не знаем, что завтра за день.

Много дел накопилось, давит на плечи груз ожиданий.

«Где новые треки, скоро концерты?»

— готовим программу.

Кенты ждут на тусу, любимая дома, нет денег на хату.

Нужно работать, нужно писать, нужно время всем уделять.

Сроки горят, срываю дедлайны, мной опять недовольны.

Больно, наверное больно пытаться казаться кому-то героем.

Сражаюсь со стрелкой часов, как с мельницей Дон Кихот.

Два шага вперед и сорок назад, много шагов, но это не в счет.

Ссоры с друзьями, завал на работе, истерики дома, достало.

Недосып, как привычка, любовь, как наркотик, жизнь — ураган, десять баллов.

На каждый решенный вопрос пятнадцать вопросов, как бонус.

Улыбка сияет, но это все образ, и снова поет мне мой внутренний голос, что…

Припев:

Все это временно, временно, да.

В холод мы ищем тепла, в солнце мы прячемся в тень.

Все это временно, временно, да.

Мы живем каждой минутой и не знаем, что завтра за день.

We weten soms niet wat we willen,

We tellen de lichten, vallen in slaap in de ochtend of slapen niet,

We dromen veel, we verbergen het meest waardevolle van binnen.

En maar weinig mensen weten hoe we zonsopgangen alleen ontmoeten.

We gaan naar de universiteit, maar we gaan niet naar de lessen, we tellen schulden.

Er zijn veel belangrijkere dingen, vinden wij.

We zetten de eerste stap en zijn niet bang om door te gaan naar 'Jij'.

We worden zo erg verliefd dat we zelfs zweren om lief te hebben.

We brengen familieleden mee, soms bouwen we bruggen.

Op zoek naar geld alleen naar boven, zijn we niet kalm terwijl onze zakken leeg zijn.

Het leven is een gekke reis, opnieuw gebrek aan slaap, opnieuw vliegen we ergens heen,

We weten soms niet wat we willen.

Refrein:

Het is allemaal tijdelijk, tijdelijk, ja.

In de kou zoeken we warmte, in de zon verschuilen we ons in de schaduw.

Het is allemaal tijdelijk, tijdelijk, ja.

We leven elke minuut en weten niet wat morgen is.

Er is veel opgehoopt, de last van verwachtingen legt druk op de schouders.

"Waar zijn de nieuwe nummers, concerten komen eraan?"

- Voorbereiden van het programma.

De Kents wachten op een feestje, geliefde is thuis, er is geen geld voor een hut.

Je moet werken, je moet schrijven, je moet tijd aan iedereen besteden.

Deadlines staan ​​in brand, ik mis deadlines, ze zijn weer ontevreden over mij.

Het doet pijn, het doet waarschijnlijk pijn om te proberen iemands held te zijn.

Ik vecht met de wijzer van de klok, zoals met de molen van Don Quichot.

Twee stappen vooruit en veertig terug, veel stappen, maar dat telt niet.

Ruzies met vrienden, blokkades op het werk, driftbuien thuis, genoeg.

Gebrek aan slaap is als een gewoonte, liefde is als een drug, het leven is een orkaan, tien punten.

Voor elke opgeloste vraag vijftien vragen als bonus.

De glimlach schijnt, maar dit is allemaal een beeld, en opnieuw zingt mijn innerlijke stem voor mij dat ...

Refrein:

Het is allemaal tijdelijk, tijdelijk, ja.

In de kou zoeken we warmte, in de zon verschuilen we ons in de schaduw.

Het is allemaal tijdelijk, tijdelijk, ja.

We leven elke minuut en weten niet wat morgen is.