Green “Yuyo” - Anibal Troilo

Callejon… callejon…

Lejano, lejano…

Ibamos perdidos de la mano,

bajo un cielo de verano,

soñando en vano…

Un farol, un porton,

igual que en un tango,

y los dos perdidos de la mano,

bajo el cielo de verano

que partio.

Dejame que llore crudamente

con el llanto viejo del adios.

En donde el callejon se pierde

broto este yuyo verde

del perdon.

Dejame que llore y te recuerde,

trenzas que me anudan al porton;

de tu pais ya no se vuelve

ni con el yuyo verde

del perdon.

Adonde te has ido?

Donde estas… donde estas…

Donde estan las plumas de mi nido,

la emoción de haber vivido

y aquel cariño…

Un farol, un porton,

igual que en un tango,

y este llanto mio entre mis manos

y este cielo de verano

que partio.

steegje... steegje...

Ver ver...

We waren hand in hand verloren,

onder een zomerse hemel,

tevergeefs dromen...

Een lantaarn, een poort,

net als in een tango,

en de twee verloren hand in hand,

onder de zomerse hemel

wat is er vertrokken?

laat me hard huilen

met de oude kreet van afscheid.

Waar het steegje verdwaalt

Ik ontkiem deze groene yuyo

van vergeving

Laat me huilen en je herinneren,

vlechten die me aan de poort binden;

uit uw land niet langer

noch met de groene wiet

van vergeving

Waar ben je geweest?

Waar ben je waar ben je...

Waar zijn de veren van mijn nest,

de emotie van hebben geleefd

en die liefde...

Een lantaarn, een poort,

net als in een tango,

en deze kreet van mij in mijn handen

en deze zomerse lucht

wat is er vertrokken?