Percal - Anibal Troilo, Fiorentino, Francisco

Percal…

¿Te acuerdas del percal?

Tenias quince abriles,

anhelos de sufrir y amar,

de ir al centro, triunfar

y olvidar el percal.

Percal…

Camino del percal,

te fuiste de tu casa…

Tal vez nos enteramos mal.

Solo se que al final

te olvidaste el percal.

La juventud se fue…

Tu casa ya no está…

Y en el ayer tirados

se han quedado

acobardados

tu percal y mi pasado.

La juventud se fue…

Yo ya no espero más…

Mejor dejar perdidos

los anhelos que no han sido

y el vestido de percal.

Llorar…

¿Por qué vas a llorar…

¿Acaso no has vivido,

acaso no aprendiste a amar,

a sufrir, a esperar,

y también a callar?

Percal…

Son cosas del percal…

Saber que estás sufriendo

saber que sufrirás aún más

y saber que al final

no olvidaste el percal.

Percal…

Tristezas del percal.

Perkal…

Herinner je je Percal nog?

Je was vijftien jaar oud,

verlangen om te lijden en lief te hebben,

naar het centrum gaan, slagen

en vergeet de percal.

Perkal…

lapjes weg,

je bent van huis gegaan...

Misschien hebben we het mis.

Dat weet ik pas op het einde

je bent de percal vergeten.

Jeugd is weg...

Je huis is niet meer...

En in gisteren weggegooid

ze zijn gebleven

terugkrabbelen

jouw percal en mijn verleden.

Jeugd is weg...

ik wacht niet meer...

Beter om verloren te laten

de verlangens die er niet waren

en de percal jurk.

Rouwen…

Waarom ga je huilen...

Heb je niet geleefd?

Heb je niet leren liefhebben,

lijden, wachten,

en ook om te zwijgen?

Perkal…

Het zijn percale dingen...

Weet dat je lijdt

wetende dat je nog meer zult lijden

en dat wetende uiteindelijk

je bent de percal niet vergeten.

Perkal…

Perkaal verdriet.