Due anni fa - Angelica

Guardo quella foto e

Mi riporta indietro a te

A due anni fa

A due anni fa

Sembra un’altra vita ma

730 giorni passati già

Era un attimo fa

Ero un foglio bianco e tu mi hai scritto il mondo addosso

Qualche virgola si è persa

Ma il senso è rimasto tutti

E le parti che hai strappato

Le ritrovo sul mio corpo

Dentro agli occhi c'è un arrivo e nelle mani c'è un addio

Nessuno sa

Quando sarà

Che anche una cosa bella può finire

Ma è meglio perdersi

Che non trovarsi mai

Nessuna notte riesce a contenere tutte le stelle

Guardò quella foto e

Mi accorgo che lei guarda me

Come due anni fa

Come un attimo fa

Che fine fanno le parole

Se le pensi senza dirle

Le mie sono qua

Le ho ancora qua

Io non chiedevo niente in più di quello che potevi dare

Festeggiare un altro giorno

Che non era andato così male

E prendere la pioggia in pomeriggi da camminare

Perché del cielo di Milano, è vero, non ci si può fidare

Nessuno sa

Quando sarà

Che anche una cosa bella può finire

Ma è meglio perdersi

Che non trovarsi mai

Nessuna notte riesce a contenere tutte le stelle

Tanto si sa che tutto passa e va

E in altri occhi imparerai lo stesso amore

Ma è meglio perdersi

Che non trovarsi mai

E ci saranno nuovi occhi in cui guardare le stelle

Tutte le stelle

Ik kijk naar die foto en

Het brengt me terug bij jou

Een twee jaar geleden

Een twee jaar geleden

Het lijkt een ander leven, maar

730 dagen zijn al verstreken

Het was een moment geleden

Ik was een blanco vel en je schreef de wereld op mij

Er zijn een paar komma's verloren gegaan

Maar het gevoel bleef alles

En de onderdelen die je hebt gescheurd

Ik vind ze op mijn lichaam

In de ogen is er een aankomst en in de handen is er een afscheid

Niemand weet het

Wanneer zal

Dat zelfs iets moois kan eindigen

Maar het is beter om te verdwalen

Dan elkaar nooit te vinden

Geen nacht kan alle sterren bevatten

Hij keek naar die foto en

Ik merk dat ze naar me kijkt

Zoals twee jaar geleden

Zoals een moment geleden

Wat gebeurt er met woorden?

Als je aan ze denkt zonder ze te zeggen

De mijne zijn hier

Ik heb ze hier nog

Ik vroeg niets meer dan wat je kon geven

Vier nog een dag

Het was niet zo erg

En vang de regen in de middag op door te wandelen

Omdat de lucht van Milaan, het is waar, niet te vertrouwen is

Niemand weet het

Wanneer zal

Dat zelfs iets moois kan eindigen

Maar het is beter om te verdwalen

Dan elkaar nooit te vinden

Geen nacht kan alle sterren bevatten

Er is zoveel bekend dat alles voorbij gaat en gaat

En in andere ogen zul je dezelfde liefde leren

Maar het is beter om te verdwalen

Dan elkaar nooit te vinden

En er zullen nieuwe ogen zijn om naar de sterren te staren

Alle sterren