Ten, Kur Laukia Naktis - Andrius Mamontovas

Tau atleista už tai, kad kalbėjai kvailai

Kad įskaudinai tą, kuris saugo tave

Tau atleido visas padarytas klaidas

Bet kažkas viduje vis dar stabdo tave

Jau artėja stotis

Ten, kur laukia naktis

Kur kažkas visada

Vėl sapnuoja Tave

Tau atleido senai, tavo priešai, draugai

Už kiekvieną akimirką, kai melavai

Jeigu klausi manęs, tau atleidžiu ir aš

Bet kažkas viduje vis dar smaugia tave

Jau artėja stotis

Ten, kur laukia naktis

Kur kažkas visada

Vėl sapnuoja Tave

Tau atleidžia visi, ką pamiršęs esi

Tie, kur laukė ilgai, kai tu nebegrįžai

Bet vistiek viduje, tai kankina tave

Galbūt būtų geriau, jei atleistum sau?

Het is je vergeven dat je dwaas spreekt

Dat je degene kwetst die je beschermt

Vergeef je voor al je fouten

Maar iets van binnen houdt je nog steeds tegen

Het station nadert al

Waar de nacht ligt

Waar altijd iets is

Hij droomt weer van je

Lang vergeven, je vijanden, je vrienden

Voor elk moment dat je liegt

Als je het mij vraagt, zal ik je vergeven

Maar iemand van binnen wurgt je nog steeds

Het station nadert al

Waar de nacht ligt

Waar altijd iets is

Hij droomt weer van je

Alles wat je bent vergeten vergeeft je

Degenen waar je lang hebt gewacht voordat je terugkeerde

Maar nog steeds van binnen, martelt het je

Misschien is het beter als je jezelf vergeeft?