Saldi Juoda Naktis - Andrius Mamontovas

Prisimeni, kaip minioje pasmerkti mes stovėjom?

Prisimeni, kaip negalėjom nebūti kartu?

Prisimeni, kaip su visais pasroviui nenorėjom?

Aš vis dar akimirkoj toj stebuklingoj esu

Tik saldi, juoda naktis

Pasibeldžia į duris

Iš giliausių vandenų

Kyla tūkstančiai laivų

Palaimintas tas, kuris eina per lūžtantį ledą

Kaip kunigas šviečiantis visas po meilės nakties

Ar tu vis dar nori atrast tai, ko niekas neatrado?

Ar mes susitiksime vėl anapus mirties?

Mes vejamės nuolat nuo mūsų tolstantį Dievą

Ir kartais atrodo, kad niekas nebeturi vilties

Bet jei pažiūrėtum aplinkuj — vien žydinti pieva

Rytojaus nėra, kaip ir jau nebėra praeities

Weet je nog hoe we in de menigte stonden om te veroordelen?

Weet je nog hoe we niet samen konden zijn?

Weet je nog hoe we niet met iedereen stroomafwaarts wilden gaan?

Ik ben nog steeds in dat magische moment

Gewoon een zoete, zwarte nacht

Klopt op de deur

Uit de diepste wateren

Er zijn duizenden schepen

Gezegend is hij die voorbij het breken van het ijs gaat

Als een priester die schijnt na de nacht van liefde

Wil je toch vinden wat nog niemand heeft ontdekt?

Zullen we elkaar na de dood weer ontmoeten?

We jagen constant op God die van ons weggaat

En soms lijkt niemand meer hoop te hebben

Maar als je om je heen kijkt - gewoon een bloeiende weide

Morgen is niet zoals het niet langer het verleden is