Ясновидящая - Анастасия Приходько

Гадала струнами-рунами мы нашу любовь сплели.

Чувствами зрелыми в белый венок.

А он уплыл по течению, ночью затмение.

Больше прощения ты не проси.

Как перед зеркалом свеча не меркнула —

Моя любовь к тебе до зари!

Припев:

Я опять тебя теряю.

Привыкаю жить с тобою без тебя.

Понемногу забываю, что я стала ясновидящая.

Лечила венами времени, мы реками разлелись.

Падала зоренькой с черных небес.

Спасаясь от одиночества вершила пророчество.

Тебя возвращала в сны, с рассветом приди.

Как перед зеркалом свеча не меркнула —

Моя любовь к тебе до зари!

Припев:

Я опять тебя теряю.

Привыкаю жить с тобою без тебя.

Понемногу забываю, что я стала ясновидящая.

Я опять тебя теряю.

Привыкаю жить с тобою без тебя.

Понемногу забываю, что я стала ясновидящая.

Как перед зеркалом свеча не меркнула —

Моя любовь к тебе до зари!

Я опять тебя теряю.

Привыкаю жить с тобою без тебя.

Понемногу забываю, что я стала ясновидящая.

Ik vermoedde met runenkoorden, we weefden onze liefde.

Gevoelens rijpen in een witte krans.

En hij ging met de stroom mee, 's nachts was er een zonsverduistering.

Vraag niet om meer vergeving.

Zoals voor de spiegel doofde de kaars niet -

Mijn liefde voor jou tot het ochtendgloren!

Refrein:

Ik raak je weer kwijt.

Ik begin eraan te wennen om zonder jou met je te leven.

Beetje bij beetje vergeet ik dat ik een helderziende ben geworden.

Genezen met de aderen van de tijd, stroomden we als rivieren.

Viel als een dageraad uit de zwarte lucht.

Op de vlucht voor eenzaamheid, maakte ze een profetie.

Ik bracht je terug naar dromen, kom met de dageraad.

Zoals voor de spiegel doofde de kaars niet -

Mijn liefde voor jou tot het ochtendgloren!

Refrein:

Ik raak je weer kwijt.

Ik begin eraan te wennen om zonder jou met je te leven.

Beetje bij beetje vergeet ik dat ik een helderziende ben geworden.

Ik raak je weer kwijt.

Ik begin eraan te wennen om zonder jou met je te leven.

Beetje bij beetje vergeet ik dat ik een helderziende ben geworden.

Zoals voor de spiegel doofde de kaars niet -

Mijn liefde voor jou tot het ochtendgloren!

Ik raak je weer kwijt.

Ik begin eraan te wennen om zonder jou met je te leven.

Beetje bij beetje vergeet ik dat ik een helderziende ben geworden.