Фотосинтез - Anacondaz

Давай так: ты постоишь на палеве,

Пока я буду тащить тело из морозильной камеры.

Сделаем массаж сердца и искусственное дыхание -

Это вряд ли поможет, но счастье попытаем,

Ведь есть целый шанс из уймы альтернатив,

Что тело откашляется и сможет снова жить.

Гулять, петь песни у костра.

Вероятность ноль.

Почти, но ты только представь.

Оно того стоит.

Давай так: ты отвлечешь охрану,

А я тихонько прокрадусь в эфир на программу,

Отберу микрофон у президента из ТВ-экрана,

Сообщу всем землянам о само главном.

Вдруг меня увидят главы мировых правительств,

Скажут: "Да что ж мы делаем!? Хватит. Остановитесь."

Вдруг ко мне прислушаются и войн больше не будет,

Хотя скорей всего меня пристрелят прямо в студии.

Притча о грёбаных лягушках в чашках с молоком

От грёбаных реалий жизни архидалеко.

Да, что-то менять в корне бессмысленно и бредово,

Но в пользу этого есть как минимум один довод.

Грёбанное солнце в небе - значит есть грёбаный свет.

Фотосинтез, вся ху*ня, жизнь идет.

Так что, собственно, никаких причин нет,

Чтобы не сделать хотя бы чуть-чуть лучше её.

Снег растает, весна, прилетят грачи,

Все дела, бла-бла-бла, жизнь кипит.

Так что, собственно, никаких нет причин,

Чтобы не сделать чуть лучше этот грёбаный мир.

Готов поспорить: никто не заметит,

Если в мире исчезнет хотя бы один хейтер.

И бьюсь об заклад, что никого не обидит,

Если канет в лету хотя бы один критик.

И уж тем более вряд ли кто-то будет против,

Если вокруг станет меньше на одного тролля.

И вроде всё спокойно и глобально так же,

По крайней мере эти трое уже ничего не скажут.

Что ни делай, тем не менее каждый божий день,

Кто-то так и хочет на прочность испытать терпение.

Просто жалко тратить время на таких людей,

Мой негатив тут все равно ничего не изменит.

Но и железные нервы рано или поздно

Решат-таки покинуть стойло головного мозга,

Чтобы воздать всем недоноскам по их деяниям

И сделать этот мир немножко чище и приятнее.

И не свернуть назад, не избежать бед всех,

Как и не предсказать в итоге всех последствий.

Злость в этом деле явно не лучшее средство,

Ведь всё не так уж и плохо, если присмотреться.

Грёбанное солнце в небе - значит есть грёбаный свет.

Фотосинтез, вся ху*ня, жизнь идет.

Так что, собственно, никаких причин нет,

Чтобы не сделать хотя бы чуть-чуть лучше её.

Снег растает, весна, прилетят грачи,

Все дела, бла-бла-бла, жизнь кипит.

Так что, собственно, никаких нет причин,

Чтобы не сделать чуть лучше этот грёбаный мир.

Laten we dit doen: je staat op de bleke,

Terwijl ik het lijk uit de vriezer sleep.

Laten we een hartmassage en kunstmatige beademing doen -

Dit zal waarschijnlijk niet helpen, maar laten we ons geluk beproeven,

Want er is een hele kans op veel alternatieven

Dat het lichaam zal ophoesten en weer kan leven.

Loop, zing liedjes bij het vuur.

De kans is nul.

Bijna, maar stel je eens voor.

Het is het waard.

Laten we dit doen: je leidt de bewakers af,

En ik zal stilletjes in de lucht sluipen op het programma,

Ik neem de microfoon van de president van het tv-scherm

Ik zal alle aardbewoners over het belangrijkste informeren.

Plots zullen de hoofden van wereldregeringen mij zien,

Ze zullen zeggen: "Ja, wat zijn we aan het doen!? Genoeg. Stop."

Plots zullen ze naar me luisteren en zullen er geen oorlogen meer zijn,

Hoewel ze me hoogstwaarschijnlijk in de studio zullen fotograferen.

De parabel van de verdomde kikkers in kopjes melk

Ver van de verdomde realiteit van het leven.

Ja, het is zinloos en waanvoorstellingen om iets radicaal te veranderen,

Maar daar is tenminste één argument voor.

De verdomde zon aan de hemel betekent dat er verdomd licht is.

Fotosynthese, verdomme, het leven gaat door.

Dus er is echt geen reden

Niet om het nog een beetje beter te maken.

De sneeuw zal smelten, de lente, de torens zullen vliegen,

Alle dingen, bla bla, het leven is in volle gang.

Dus er is echt geen reden

Niet om deze verdomde wereld een beetje beter te maken.

Ik wed dat niemand het zal merken

Als er tenminste één hater in de wereld verdwijnt.

En ik wed dat ik niemand zal beledigen

Als tenminste één criticus in de vergetelheid raakt.

En meer nog, bijna niemand zal er tegen zijn,

Als er minder dan één trol rondloopt.

En alles lijkt kalm en globaal hetzelfde,

Deze drie zullen in ieder geval niets zeggen.

Wat je ook doet, toch elke dag,

Sommige mensen willen gewoon hun geduld op de proef stellen.

Het is alleen jammer om tijd te verspillen aan zulke mensen,

Mijn negativiteit zal toch niets veranderen.

Maar vroeg of laat ijzeren zenuwen

Ze besluiten de stal van de hersenen te verlaten,

Om alle noobs terug te betalen volgens hun daden

En maak deze wereld een beetje schoner en aangenamer.

En keer niet terug, ga de problemen van iedereen niet uit de weg,

Evenals niet te voorspellen als gevolg van alle gevolgen.

Woede is in dit geval duidelijk niet de beste remedie,

Het is allemaal niet zo erg, als je goed kijkt.

De verdomde zon aan de hemel betekent dat er verdomd licht is.

Fotosynthese, verdomme, het leven gaat door.

Dus er is echt geen reden

Niet om het nog een beetje beter te maken.

De sneeuw zal smelten, de lente, de torens zullen vliegen,

Alle dingen, bla bla, het leven is in volle gang.

Dus er is echt geen reden

Niet om deze verdomde wereld een beetje beter te maken.