Te Regalo La Lluvia - Ana Barbara

Te regalo la lluvia de mis ojos,

te regalo el deseo de mis manos,

para cuando me extrañes,

te sigan abrazando.

Te regalo el penúltimo «te quiero»

porque mientras mi boca tenga voz,

no dejaré de nombrarte,

aunque me duela el corazón.

Y así seré, porque el olvido

es una forma de pensarte, y aunque

mi corazón se sienta herido, no

tengo más remedio que extrañarte.

Y así seré, porque si niego que jamás

te amé no existo, me muero al esperar

con tu recuerdo, colgándole a la luna

mil «te quieros».

Siempre asi seré…

Te regalo mis púrpados cansados,

ay!

este nido de sueños amarrados,

para cuando me extrañes,

me sientas a tu lado.

Y así seré, porque el olvido

es una forma de pensarte, y aunque

mi corazón se sienta herido, no

tengo más remedio que adorarte.

Asi seré, asi seré…

Y así seré, porque si niego que jamás

te amé no existo, me muero al esperar

con tu recuerdo, colgándole a la luna

mil «te quieros».

Asi seré, siempre asi seré…

Y así seré, porque el olvido

es una forma de pensarte, y aunque

mi corazón se sienta herido, no

tengo más remedio que extrañarte

Asi seré…siempre asi seré…siempre asi seré

Ik geef je de regen van mijn ogen,

Ik geef je het verlangen van mijn handen,

voor als je me mist,

blijf je knuffelen

Ik geef je de voorlaatste "I love you"

want zolang mijn mond een stem heeft,

Ik zal niet stoppen je te noemen,

ook al doet mijn hart pijn.

En dat zal ik ook zijn, want vergetelheid

Het is een manier van denken over jou, en hoewel

mijn hart voelt pijn, nee

Ik heb geen andere keuze dan je te missen.

En dat zal ik ook zijn, want als ik ontken dat ik dat nooit zal doen

Ik hield van je, ik besta niet, ik sterf terwijl ik wacht

met jouw herinnering, hangend aan de maan

duizend "Ik hou van jou".

Ik zal altijd zo zijn...

Ik geef je mijn vermoeide paars,

Oh!

dit nest van gebonden dromen,

voor als je me mist,

zet me naast je.

En dat zal ik ook zijn, want vergetelheid

Het is een manier van denken over jou, en hoewel

mijn hart voelt pijn, nee

Ik heb geen andere keuze dan je te aanbidden.

Dus ik zal zijn, dus ik zal zijn...

En dat zal ik ook zijn, want als ik ontken dat ik dat nooit zal doen

Ik hield van je, ik besta niet, ik sterf terwijl ik wacht

met jouw herinnering, hangend aan de maan

duizend "Ik hou van jou".

Zo zal ik zijn, zo zal ik altijd zijn...

En dat zal ik ook zijn, want vergetelheid

Het is een manier van denken over jou, en hoewel

mijn hart voelt pijn, nee

Ik heb geen andere keuze dan je te missen

Zo zal ik zijn... Ik zal altijd zo zijn... Ik zal altijd zo zijn