Miguelito, Mi Espíritu Ha Partido a Tiempo - Almendra

Cuando el mediodía del verano desgarrando

Penetrando hasta la Capital

Nadie se percata que los árboles murmuran

Sus lamentos hasta el mar

Miguelito está en el cine

Viendo la vida morir

Y un cuento antiguo hilará

Apenas la sortija del sol quede dando la vuelta

Todos los niñitos hacen todos los deberes

Pero Miguelito no va más

Ya no tener madre, ya no tener huesos

Todo al fin aquí lo mismo da

Loco sueño de tu risa

Que escapó sin trampear

Un gran desierto hace bien

Por más que el diluvio al final, tarde toda una vida

Dulce Miguelito inspirándose en Eolo

Su pesebre tiene un gran jardín, pensó

Todo iluminado de racimos y virtudes

Todo con la magia y el marfil

Miguelito está despierto

Es un sabio querubín y una gacela al quedar

La luna no encuentra un clamor

Que quiebre su suerte ya

En el torbellino de los ángeles etéreos

Miguelito el mundo abandonó

Nada de plegarias en este sueño tan absurdo

Solo un resplandor te salvará

Pues salgan todos a la cueva

Miguelito se marchó, ah, no habrá silencio para él

Mirando como distante al pasar

Vió las puertas de la aurora

Mi espíritu ha partido a tiempo

Hacia donde nace un ángel

Los misterios que llevaba a cuestas

Se han disuelto en el medio del sol, sol de la vida

Venidos desde las cien mil distancias

Ah, que hermosos viajeros

La melodía que con ellos viaja

Pronto es silbada por la savia del ser, ser de la aurora

Wanneer de middag van de zomer scheuren

Doordringen tot in de hoofdstad

Niemand merkt dat de bomen fluisteren

hun geschreeuw naar de zee

Miguelito zit in de bioscoop

het leven zien sterven

En een oud verhaal zal draaien

Zodra de ring van de zon ronddraait

Alle kleine kinderen doen al het huiswerk

Maar Miguelito is niet meer

Geen moeder meer, geen botten meer

Alles op het einde hier hetzelfde

Gekke droom van je lach

die ontsnapte zonder vals te spelen

Een grote woestijn doet goed

Zolang de overstroming aan het einde een leven lang duurde

Dulce Miguelito geïnspireerd door Eolo

Zijn kribbe heeft een grote tuin, dacht hij

Allemaal verlicht met clusters en deugden

Allemaal met magie en ivoor

Miguelito is wakker

Hij is een wijze cherubijn en een gazelle als hij wordt achtergelaten

De maan vindt geen kreet

Laat je geluk nu breken

In de wervelwind van etherische engelen

Miguelito de wereld in de steek gelaten

Geen gebeden in deze absurde droom

Alleen een gloed zal je redden

Ga allemaal naar de grot

Miguelito ging weg, ah, er zal geen stilte voor hem zijn

Ver weg kijken als je passeert

Hij zag de poorten van de dageraad

Mijn geest is vertrokken in de tijd

Waar een engel wordt geboren

De mysteries die hij droeg

Ze zijn opgelost in het midden van de zon, de zon van het leven

Kom van honderdduizenden afstanden

Ach, wat een mooie reizigers

De melodie die met hen mee reist

Spoedig wordt het gesist door het sap van het zijn, het zijn van de dageraad