The Deepest Gray - All That Remains

Could blood not be so sweet or flow enough to sustain

Two hundred nine tomorrow’s rise and I’m alone again

Please not this way so sweet on my tounge it burns away

An empty promise fills my veins with lies

The deepest gray forever lives inside of me

But I am not afraid for I have lived this agony

And time ticks slowly forward towards the break of day

Five seven nine arrival more fuel for disarray

But be still my tounge for I know not what I say

My life is lived in darkness and here I’ll remain

The deepest gray forever lives inside of me

But I am not afraid for I have lived this agony

The deepest gray forever lives inside of me

But I am not afraid for I have lived this agony

And so the night wears on and so my patience thins

I now walk through this fire to purify the sins

And so the night wears on and so my patience thins

To my eyes dawn in horror cause I’m alone again

The deepest gray forever lives inside of me

But I am not afraid for I have lived this agony

The deepest gray forever lives inside of me

But I am not afraid…

The deepest gray forever lives inside of me

But I am not afraid…

Kan bloed niet zo zoet zijn of genoeg stromen om in stand te blijven?

Tweehonderd negen morgen opkomst en ik ben weer alleen

Alsjeblieft niet op deze manier zo zoet op mijn tong dat het wegbrandt

Een loze belofte vult mijn aderen met leugens

Het diepste grijs leeft voor altijd in mij

Maar ik ben niet bang, want ik heb deze pijn geleden

En de tijd tikt langzaam vooruit richting het aanbreken van de dag

Vijf zeven negen aankomst meer brandstof voor wanorde

Maar wees nog steeds mijn tong, want ik weet niet wat ik zeg

Mijn leven wordt geleefd in duisternis en hier zal ik blijven

Het diepste grijs leeft voor altijd in mij

Maar ik ben niet bang, want ik heb deze pijn geleden

Het diepste grijs leeft voor altijd in mij

Maar ik ben niet bang, want ik heb deze pijn geleden

En zo vordert de nacht en zo wordt mijn geduld dunner

Ik loop nu door dit vuur om de zonden te zuiveren

En zo vordert de nacht en zo wordt mijn geduld dunner

Tot mijn ogen oplichten van afschuw, want ik ben weer alleen

Het diepste grijs leeft voor altijd in mij

Maar ik ben niet bang, want ik heb deze pijn geleden

Het diepste grijs leeft voor altijd in mij

Maar ik ben niet bang...

Het diepste grijs leeft voor altijd in mij

Maar ik ben niet bang...