Il Profumo Del Cielo - Alessandro Safina

Non sento più il profumo

Del cielo sopra me

Lontano è il tuo richiamo

Lontana sento te

L’amore si consuma

Quando si chiude in sè

Ti toglie l’anima

Per sgretolarsi in sabbia

E diventare nebbia

Io vorrei il sole per me

Il cuore mio aprirò

All' azzurro infinito del cielo

E tu non sarai più nuvola

Tu che ora sei ombra nei miei giorni

Il vento soffierà

Mi abbandono e mi porta lontano

Leggero sarò

Anche senza te accanto

Anche se tu non sarai più dentro di me

Io mi risveglierò

Sentiro' il profumo del cielo

E tu non sarai più nuvola

Tu che ora sei ombra nei miei giorni

La vita tornerà

Con la forza del lampo e del tuono

E io scoprirò

Che sono ancora vivo

E che ci sara' un amore nuovo per me

Ik ruik de parfum niet meer

Van de lucht boven mij

Ver weg is jouw roeping

Ver weg voel ik je

Liefde wordt verteerd

Wanneer het zichzelf insluit

Het neemt je ziel weg

Afbrokkelen tot zand

En word mist

Ik wil graag de zon voor mij

Ik zal mijn hart openen

Naar het oneindige blauw van de lucht

En je zult niet langer een wolk zijn

Jij die nu schaduw bent in mijn dagen

De wind zal waaien

Ik geef mezelf op en het neemt me mee

ik zal licht zijn

Zelfs zonder jou naast me

Zelfs als je niet langer in mij zult zijn

ik zal wakker worden

Ik zal de geur van de lucht ruiken

En je zult niet langer een wolk zijn

Jij die nu schaduw bent in mijn dagen

Het leven komt terug

Met de kracht van bliksem en donder

En ik zal erachter komen

ik leef nog

En dat er nieuwe liefde voor mij zal zijn