Полверсты огня и смерти - Алексей Матов

Впереди отрезок чистый,

Мы на нём почти статисты.

А у дальней кромки поля,

Враг хоронится в кусты.

И оттуда самоходки,

Бьют по нам прямой наводкой.

И по флангу не объехать.

А по полю пол версты.

Пол версты огня и смерти.

В серых маленьких конвертах.

Разлетятся похоронки.

Грусть тоску приумножать.

Но приказ поставлен Ставкой.

Кто-то молится, украдкой.

Кто-то молча стиснул зубы,

Кто-то вспомнил чью то мать.

Есть сигнал для наступленья.

Всё вокруг пришло в движенье.

Хошь нехошь, а деревеньку,

До заката нужно взять.

Вонь соляры, грохот траков.

Duidelijk vooruit

We zijn er bijna figuranten mee.

En aan de uiterste rand van het veld,

De vijand is begraven in de struiken.

En van daaruit zelfrijdende kanonnen

Ze raakten ons met direct vuur.

En ga niet om de flank heen.

En over het veld een halve mijl.

Een halve mijl van vuur en dood.

In kleine grijze enveloppen.

Begrafenissen zullen vliegen.

Verdriet om het verlangen te vergroten.

Maar de bestelling werd geplaatst door het hoofdkwartier.

Iemand is heimelijk aan het bidden.

Iemand klemde zwijgend zijn tanden op elkaar,

Iemand herinnerde zich iemands moeder.

Er is een signaal om aan te vallen.

Alles om ons heen was in beweging.

Leuk vinden of niet, maar het dorp,

Je moet het voor zonsondergang innemen.

De stank van zonnebanken, het gerommel van vrachtwagens.