Мост - Александр Панайотов, Владимир Пресняков

Гаснут огни, тает луна, я выйду в ночь, мне не до сна, тихо спущусь к темной

полночной реке.

Тот, кто сюда вдруг забредет следом за мной, завтра найдет лишь следы на песке.

Жаль, мы не встретимся больше с тобой, но как бьется сердце…

Припев:

Если я спрыгну с большого-большого моста

И упаду в это синее-синее небо,

Просто исчезну из жизни твоей навсегда,

Жаль, если кончится все так смешно и нелепо.

Если я спрыгну…

Звезды с небес молча глядят, тихо вокруг, ангелы спят, лишь голос твой эхом

скользнет в пустоте…

Шепчет он мне: не торопись, не уходи, вся наша жизнь — лишь круги на воде.

Жаль, мы не встретимся больше с тобой, но как бьется сердце…

Припев:

Если я спрыгну с большого-большого моста

И упаду в это синее-синее небо,

Просто исчезну из жизни твоей навсегда,

Жаль, если кончится все так смешно и нелепо.

Если я спрыгну.

Если я спрыгну…

De lichten gaan uit, de maan smelt, ik ga de nacht in, ik heb geen tijd om te slapen, ik ga stilletjes naar het donker

middernacht rivier.

Iedereen die hier plotseling achter me aan dwaalt, vindt morgen alleen maar voetafdrukken in het zand.

Jammer dat we je niet meer zullen ontmoeten, maar wat klopt het hart...

Refrein:

Als ik van de grote, grote brug spring

En ik zal vallen in deze blauw-blauwe lucht,

Ik zal gewoon voor altijd uit je leven verdwijnen,

Het is jammer als alles zo grappig en belachelijk afloopt.

Als ik spring...

Sterren uit de hemel kijken stil, stil om zich heen, engelen slapen, alleen jouw stem echoot

wegglijden in de leegte...

Hij fluistert me toe: haast je niet, ga niet weg, ons hele leven bestaat uit cirkels op het water.

Jammer dat we je niet meer zullen ontmoeten, maar wat klopt het hart...

Refrein:

Als ik van de grote, grote brug spring

En ik zal vallen in deze blauw-blauwe lucht,

Ik zal gewoon voor altijd uit je leven verdwijnen,

Het is jammer als alles zo grappig en belachelijk afloopt.

Als ik spring.

Als ik spring...