Fernando - Albert

Lungo la strada via in del monte stava lì di fronte

Aspettando che il conte pagasse cinquanta denari

E nonostante le promesse che sebbene molte

Non sono certo una virtù di questi ciarlatani

Fu la passione per la morte a dargli quelle colpe

La rivoltella gli si presento fra le sue mani

Così di punto in bianco, pres la casa d’assalto

Gridando come un pazzo al codardo «scendi giù!»

Alla famiglia di fianco non fec torto ne danno

Ma tanto bastò uno sguardo per non guardarlo mai più

Hai gli occhi persi divisi e di visi morti ne hai visti

Che per cinquanta fiorini guarda quanto te la rischi

Pensava forte Fernando, mirando il Conte Kandinsky

Che per non farsi accoppare concesse soldi e servigi

Ma che novelle!

Ma che sono queste novelle?

Raccontami una storia che mi accappona la pelle

Ne ho sentite già di belle

Raccontami di quando gli rubarono le terre

Cosi a Fernando gli concessero di essere mezzadro

E dal suon canto altro vanto egli non volle più

Ma il proprietario che voleva coltivar più grano

Sperava di vederlo appeso presto a testa in giù

Che poi di come quel Fernando non facesse niente

Non farò accenno perché pare cosa risaputa

Ma quando il vino non bastò una sera alla sua gente

Qualcuno sospettó di lui che si rubasse l’uva

Un uomo ricco non ha mai temuto un poveraccio

E se i denari non lo comprano allora lo invidio

E c'è una legge che non vige ma si mette in atto

Se ho un sospetto ben fondato io allora ti uccido

E l’uomo ricco non aveva mai temuto Fernando

E ora Fernando lo saprebbe se fosse ancora vivo

E c'è una legge che non vige ma si mette in atto

Così pensava soddisfatto il Conte «Ugolino»

Ma che novelle!

Ma che sono queste novelle?

Raccontami una storia che mi accappona la pelle

Ne ho sentite già di belle

Raccontami di quando gli rubarono le terre

Langs de weg via in del monte stond daar voor

Wachten tot de graaf vijftig denarii betaalt

En ondanks de beloften dat hoewel veel

Ik ben zeker geen deugd van deze charlatans

Het was de passie voor de dood die hem die zonden gaf

De revolver wordt hem in zijn handen aangeboden

Dus uit het niets bestormde hij het huis

Schreeuwen als een gek naar de lafaard "ga naar beneden!"

De familie hiernaast heeft geen kwaad gedaan

Maar een blik was genoeg om hem nooit meer aan te kijken

Je hebt verloren ogen verdeeld en je hebt dode gezichten gezien

Wie voor vijftig florijnen kijkt hoeveel je riskeert

Fernando dacht diep na, gericht op graaf Kandinsky

Dat hij, om niet gekoppeld te worden, geld en diensten schonk

Maar wat voor nieuws!

Maar wat zijn deze verhalen?

Vertel me een verhaal waar mijn huid van gaat kruipen

Ik heb al een paar goede gehoord

Vertel me over wanneer zijn land werd gestolen?

Dus lieten ze Fernando pachter worden

En aan de andere kant wilde hij niet meer opscheppen

Maar de eigenaar die meer tarwe wilde verbouwen?

Ze hoopte hem snel ondersteboven te zien hangen

Wat dan van hoe die Fernando niets deed?

Ik zal het niet noemen omdat het een bekend feit lijkt

Maar toen de wijn op een avond niet genoeg was voor zijn volk

Iemand verdacht hem van het stelen van druiven

Een rijke man heeft nooit een arme man gevreesd

En als het geld het niet kan kopen, dan benijd ik het

En er is een wet die niet van kracht is maar wordt uitgevoerd

Als ik een gegrond vermoeden heb, vermoord ik je

En de rijke man had Fernando nooit gevreesd

En nu zou Fernando weten of hij nog leefde

En er is een wet die niet van kracht is maar wordt uitgevoerd

Dus dacht de graaf "Ugolino" tevreden

Maar wat voor nieuws!

Maar wat zijn deze verhalen?

Vertel me een verhaal waar mijn huid van gaat kruipen

Ik heb al een paar goede gehoord

Vertel me over wanneer zijn land werd gestolen?