La mariée des roseaux - Alain Bashung

Laissez la mariée brûler sa traîne

Envoyer valser l'énergumène

Un vol d'épervier trace au fusain

Un profil perdu, serait-ce le mien

Dans l’air détendu, je la revois

Danser pieds nus, ouvrir ses bras

Il lui faudra du danger

Dans sa vie rangée

Elle en aura

Elle oubliera vite

L’air des prières

Pour quelques rêveries d'étagères

Le long de sa traîne s’accroche en vain

Un bout de ma peine

Est aussi loin

Seules les étoiles savent à jamais

Qui sous le voile peut se cacher

Il lui faudra du danger

Dans sa vie rangée

Elle en aura

On s’est aimés dans les roseaux

Je l’ai vu plier sous ma peau

Et prêter serment

Aux ailes du vent

Alors laissez la mariée brûler sa traîne

Envoyer valser l'énergumène

Elle viendrait soudain sur ma colline

Manger du raisin et ses épines

C’est bien trop sérieux

Une robe blanche

Les amoureux s’accrochent aux branches

Il lui faudra du danger

Dans sa vie rangée

Elle en aura

On s’est aimé dans les roseaux

Je l’ai vu plier sous ma peau

Et prêter serment

Aux ailes du vent

Alors laissez la mariée brûler sa traîne

Envoyer valser l'énergumène

Laissez la mariée brûler sa traîne

Laissez la mariée brûler sa traîne

Laissez la mariée

Laat de bruid haar trein verbranden

Stuur de fanaticus naar wals

Een vlucht haviksporen in houtskool

Een verloren profiel, zou het van mij zijn

In de ontspannen lucht zie ik haar weer

Dans op blote voeten, open je armen

Het zal gevaar opleveren

In zijn ordelijke leven

Zij zal hebben

Ze zal snel vergeten

De lucht van gebeden

Voor sommige dagdromen op de boekenplank

Langs haar trein klampt zich tevergeefs vast

Een stukje van mijn pijn

is zo ver

Alleen de sterren weten het voor altijd

Wie kan zich onder de sluier verbergen?

Het zal gevaar opleveren

In zijn ordelijke leven

Zij zal hebben

We hielden van elkaar in het riet

Ik heb het onder mijn huid zien buigen

En een eed afleggen

Op de vleugels van de wind

Dus laat de bruid haar trein verbranden

Stuur de fanaticus naar wals

Ze zou plotseling naar mijn heuvel komen

Druiven en hun doornen eten

Het is veel te serieus

Een witte jurk

De geliefden klampen zich vast aan de takken

Het zal gevaar opleveren

In zijn ordelijke leven

Zij zal hebben

We hielden van elkaar in het riet

Ik heb het onder mijn huid zien buigen

En een eed afleggen

Op de vleugels van de wind

Dus laat de bruid haar trein verbranden

Stuur de fanaticus naar wals

Laat de bruid haar trein verbranden

Laat de bruid haar trein verbranden

Laat de bruid