Je Tuerai La Pianiste - Alain Bashung

Je tuerai la pianiste pour ce qu’elle a fait de moi

Chaque jour de ma vie, chaque semaine, chaque mois

Et je mordrai sa joue qui un jour fut à moi

Sur le piano de ses nuits, sur le piano de ses draps

Je tuerai la pianiste afin que l’on sache que quelque chose existe

Je tuerai la pianiste afin que l’on sache

Que la vie d’artiste n’est pas rose, n’est pas sans tache

Comme un navire qui tangue, qui rend ses attaches

Je tuerai la pianiste afin que l’on sache

Que quelque chose existe en dehors de ça

Quand elle avait vingt ans, la foule à ses pieds

Sous les lambris dorés qu’elle jouait Mozart, Chopin

Je tuerai la pianiste qui n’a pas su m’aimer

Dans la chambre, je pleure où l’amour se cache

Je tuerai la pianiste afin que l’on sache que quelque chose existe

Et quand ce sera fait, que le jour sera levé

Sur le satin de ses méfaits, comme une pierre soulevée

Où grouille la vermine dans le champagne et les caviars

Dans son manteau d’hermine, on pourra la voir, le corps abîmé

En haut de sa baignoire, blanche comme un lys

Je tuerai la pianiste pour ce qu’elle a fait de moi

Chaque jour que Dieu fait, chaque semaine, chaque mois

Et quand ce sera fait, que le jour se lèvera

Par l’entrée des artistes, quand on saura que c’est moi

Alors je m’en irai, je la couvrirai d’or, alors je m’en irai

Je tuerai la pianiste pour ce qu’elle a fait de moi

Chaque jour de ma vie, chaque semaine, chaque mois

Et je mordrai sa joue qui un jour fut à moi

Sur le piano de ses nuits, sur le piano de ses draps

Je tuerai la pianiste afin que l’on sache que quelque chose existe

Je suis un indien, je suis un apache

Je suis un indien, je suis un apache

Auquel on a fait croire que la douleur se cache

Je suis un apache, je suis un indien

Auquel on a fait croire que la montagne est loin

Je tuerai la pianiste, je tuerai la pianiste, je tuerai.

Ik vermoord de pianiste voor wat ze me heeft aangedaan

Elke dag van mijn leven, elke week, elke maand

En ik bijt op haar wang die ooit van mij was

Op de piano van zijn nachten, op de piano van zijn lakens

Ik vermoord de pianist zodat we weten dat er iets bestaat

Ik vermoord de pianist zodat we het weten

Dat het leven van een kunstenaar niet rooskleurig is, is niet vlekkeloos

Als een schommelend schip dat zijn banden opgeeft

Ik vermoord de pianist zodat we het weten

Dat er iets buiten bestaat

Toen ze twintig was, de menigte aan haar voeten

Onder de gouden lambrisering speelde ze Mozart, Chopin

Ik vermoord de pianist die niet van me kon houden

In de slaapkamer huil ik waar liefde zich verbergt

Ik vermoord de pianist zodat we weten dat er iets bestaat

En als het klaar is, zal de dag aanbreken

Op het satijn van zijn wandaden, als een opgeheven steen

Waar ongedierte wemelt in champagne en kaviaar

In haar hermelijnen jas kunnen we haar zien, het beschadigde lichaam

Boven op haar bad, wit als een lelie

Ik vermoord de pianiste voor wat ze me heeft aangedaan

Elke dag die God maakt, elke week, elke maand

En als het klaar is, zal de dag aanbreken

Bij de artiesteningang, als ze weten dat ik het ben

Dus ik ga, ik bedek haar met goud, dan ga ik

Ik vermoord de pianiste voor wat ze me heeft aangedaan

Elke dag van mijn leven, elke week, elke maand

En ik bijt op haar wang die ooit van mij was

Op de piano van zijn nachten, op de piano van zijn lakens

Ik vermoord de pianist zodat we weten dat er iets bestaat

Ik ben een indiaan, ik ben een Apache

Ik ben een indiaan, ik ben een Apache

Gemaakt om te geloven dat de pijn zich verbergt

Ik ben een apache, ik ben een indiaan

Gemaakt om te geloven dat de berg ver weg is

Ik zal de pianist doden, ik zal de pianist doden, ik zal doden.