Comme Un Lego - Alain Bashung

C’est un grand terrain de nulle part

Avec de belles poignées d’argent

La lunette d’un microscope

Et tous ce petits êtres qui courent

Car chacun vaque à son destin

Petits ou grands

Comme durant des siècles égyptiens

Péniblement

A porter mille fois son point sur lui

Sous la chaleur et dans le vent

Dans le soleil ou dans la nuit

Voyez-vous ces êtres vivants?

Voyez-vous ces êtres vivants?

Voyez-vous ces êtres vivants?

Quelqu’un a inventé ce jeu

Terrible, cruel, captivant

Les maisons, les lacs, les continents

Comme un lego avec du vent

La faiblesse des tout-puissants

Comme un lego avec du sang

La force décuplée des perdants

Comme un lego avec des dents

Comme un lego avec des mains

Comme un lego

Voyez-vous tous ces humains?

Danser ensemble à se donner la main

S’embrasser dans le noir à cheveux blonds

A ne pas voir demain comme ils seront

Car si la terre est ronde

Et qu’ils s’agrippent

Au delà c’est le vide

Assis devant le restant d’une portion de frites

Noir sidéral et quelques plats d’amibes

Les capitales sont toutes les mêmes devenues

Aux facettes d’un même miroir

Vêtues d’acier, vêtues de noir

Comme un lego mais sans mémoire

Comme un lego mais sans mémoire

Comme un lego mais sans mémoire

Les capitales sont toutes les mêmes devenues

Aux facettes d’un même miroir

Vêtues d’acier, vêtues de noir

Comme un lego mais sans mémoire

Comme un lego mais sans mémoire

Comme un lego mais sans mémoire

Pourquoi ne me réponds-tu jamais?

Sous ce manguier de plus de dix mille pages

A te balancer dans cette cage

A voir le monde de si haut

Comme un damier, comme un lego

Comme un imputrescible lego

Comme un insecte mais sur le dos

C’est un grand terrain de nulle part

Avec de belles poignées d’argent

La lunette d’un microscope

On regarde, on regarde, on regarde dedans

On voit de toutes petites choses qui luisent

Ce sont des gens dans des chemises

Comme durant ces siècles de la longue nuit

Dans le silence ou dans le bruit

Dans le silence ou dans le bruit

Dans le silence ou dans le bruit

Het is een groot veld uit het niets

Met mooie zilveren handvatten

De telescoop van een microscoop

En al die kleine wezens die rondrennen

Omdat iedereen naar zijn bestemming gaat

Groot of klein

Zoals in de Egyptische eeuwen

Pijnlijk

Om zijn punt duizend keer over hem te zeggen

In de hitte en in de wind

In de zon of in de nacht

Zie je deze levende wezens?

Zie je deze levende wezens?

Zie je deze levende wezens?

Iemand heeft dit spel uitgevonden

Angstaanjagend, wreed, boeiend

Huizen, meren, continenten

Als een lego met wind

De zwakte van de Almachtige

Als een lego met bloed

De tienvoudige kracht van de verliezers

Als een lego met tanden

Als een lego met handen

als een lego

Zie je al deze mensen?

Samen dansen handen schudden

Zoenen in het donker met blond haar

Morgen niet te zien zoals ze zullen zijn

Want als de aarde rond is

En ze klampen zich vast

Voorbij is leegte

Zittend voor de overgebleven portie friet

Space black en wat amoebenschotels

De hoofdsteden zijn allemaal hetzelfde geworden

Facetten van dezelfde spiegel

Gekleed in staal, gekleed in zwart

Als een lego maar zonder geheugen

Als een lego maar zonder geheugen

Als een lego maar zonder geheugen

De hoofdsteden zijn allemaal hetzelfde geworden

Facetten van dezelfde spiegel

Gekleed in staal, gekleed in zwart

Als een lego maar zonder geheugen

Als een lego maar zonder geheugen

Als een lego maar zonder geheugen

Waarom antwoord je me nooit?

Onder deze mangoboom van meer dan tienduizend pagina's

Om in deze kooi te schommelen

Om de wereld van zo hoog te zien

Als een dambord, als een lego

Als een rotbestendige lego

Als een insect, maar op zijn rug

Het is een groot veld uit het niets

Met mooie zilveren handvatten

De telescoop van een microscoop

We kijken, we kijken, we kijken naar binnen

We zien kleine dingen die gloeien

Het zijn mensen in overhemden

Zoals in die eeuwen van de lange nacht

In stilte of in lawaai

In stilte of in lawaai

In stilte of in lawaai