Je ne suis qu'un homme - Alain Barrière

Je ne suis qu’un homme, rien qu’un homme

Qui traîne sa vie aux quatre vents

Qui rêve d'été et de printemps

Lorsque vient l’automne et les tourments

Mais c’est monotone, monotone

De me supporter depuis si longtemps

Et la même gueule et le même sang

Coulant dans mes veines d’un même courant

Je ne suis qu’un homme, rien qu’un homme

J’ai perdu mon cœur depuis longtemps

Et qu’on me pardonne, me pardonne

Si je ne sais plus que faire semblant

Je ne suis qu’un homme, rien qu’un homme

J’ai brûlé mes ailes aux soleils brûlants

J’ai fermé ma porte, oui qu’importe

Pour cause de rêve ou de testament

Si je me rappelle, me rappelle

Que la vie fut belle de temps en temps

Je ne saurai taire pour bien longtemps

Ce que me coûtèrent ces beaux moments

Mais y’a rien à faire, rien à faire

Car je sais trop bien qu’au premier tournant

Au premier sourire, au premier bon vent

Je retomberai dans le guet-apens

Je ne suis qu’un homme, rien qu’un homme

Et j’aime la vie si je m’en défends

Elle le sait bien cette poltronne

Qui donne toujours et toujours reprend

Et qu’on me pardonne, me pardonne

Si je n’y crois plus que de temps en temps

Je sais que personne, non personne

N’a jamais su dire le chemin des vents

Je ne suis qu’un homme, rien qu’un homme

Et je vais ma vie au gré des vents

Je crie, je tempête et je tonne

Puis je m’extasie au premier printemps

Je ne suis qu’un homme, rien qu’un homme

Entre goût de vivre et goût du néant

Entre Dieu et Diable, il faut voir comme

Je plie, je succombe et je me repens

Je ne suis qu’un homme, rien qu’un homme

Et je vais ma vie au gré des vents

Et qu’on me pardonne, me pardonne

Si je n’y crois plus que de temps en temps.

Ik ben maar een man, gewoon een man

Wie sleept zijn leven naar de vier winden

Wie droomt er van zomer en lente

Wanneer de herfst komt en onrust

Maar het is eentonig, eentonig

Om het zo lang uit te houden met mij

En hetzelfde gezicht en hetzelfde bloed

Stroomt in mijn aderen met dezelfde stroom

Ik ben maar een man, gewoon een man

Ik heb mijn hart al lang geleden verloren

En vergeef me, vergeef me

Als ik niet meer weet wat ik moet doen alsof

Ik ben maar een man, gewoon een man

Ik verbrandde mijn vleugels aan de brandende zonnen

Ik sloot mijn deur, ja wat dan ook

Door een droom of een testament

Als ik het me herinner, onthoud dan

Dat het leven af ​​en toe goed was

Ik zal niet lang stil zijn

Wat hebben die mooie tijden mij gekost

Maar er is niets te doen, niets te doen

Want dat weet ik maar al te goed bij de eerste bocht

Bij de eerste glimlach, bij de eerste goede wind

Ik val terug in de hinderlaag

Ik ben maar een man, gewoon een man

En ik hou van het leven als ik mezelf verdedig

Ze kent deze lafaard goed

Die altijd geeft en altijd wegneemt

En vergeef me, vergeef me

Als ik het maar af en toe geloof

Ik ken niemand, nee niemand

Nooit geweten hoe de weg van de wind te vertellen

Ik ben maar een man, gewoon een man

En ik ga mijn leven volgens de wind

Ik schreeuw, ik storm en ik donder

Dan raas ik in de eerste lente

Ik ben maar een man, gewoon een man

Tussen een voorliefde voor het leven en een voorliefde voor niets

Tussen God en de duivel moeten we zien hoe

Ik buig, ik bezwijk en ik heb berouw

Ik ben maar een man, gewoon een man

En ik ga mijn leven volgens de wind

En vergeef me, vergeef me

Als ik het maar af en toe geloof.