Прости меня - Alai Oli

Больше никогда не приходи

Сними под моим окном свои флаги

Твои сказки про дреды, про корни

Сколько ещё ты будешь делать мне больно?

А ветер трепал его чёрные волосы

Зорко одно лишь сердце

Прости, но у меня, наверное, никогда не кончится детство

Знаешь, переплетения ветров бывают разные в небе синем

Шептала «прости», но уже ему в спину

Прости меня

Прости

Меня

И отпусти своё сердце летать над городом

Если любовь греет внутри

Тебе никогда не будет холодно

Прости меня

I’m so sorry

Мне так хотелось зажечь огонь в сердцах

Узников всех вавилонских башен

Мы с тобой вырастили дерево вдвоём

И неважно, что это была ganja

А ветер трепал его чёрные волосы

Зорко одно лишь сердце

Прости, но у меня, наверное, никогда не кончится детство

Знаешь, переплетения ветров бывают разные в небе синем

Шептала «прости», но уже ему в спину

Прости меня

Прости

Меня

И отпусти своё сердце летать над городом

Если любовь греет внутри

Тебе никогда не будет холодно

Прости меня

I’m so sorry

В запутанных коридорах

большого города

над мокрым асфальтом

кружились птицы

и я бежала

зачем-то в его сторону

хотя ему

конечно же, было всё равно

долгие текли минуты

в гудках трубки

небо роняло на лицо мне капли крупные

и никто не поймёт этого горя

такой маленькой меня

в таком огромном городе

и я летела по коридорам

боясь, что встречу

и всё же с надеждой на встречу

меня поймали

и делят поровну

малыш, а ведь они все

врут, что время лечит

Kom nooit meer

Haal je vlaggen onder mijn raam weg

Jouw verhalen over dreadlocks, over wortels

Hoeveel meer zul je me nog pijn doen?

En de wind streelde zijn zwarte haar

Slechts één hart is waakzaam

Het spijt me, maar mijn jeugd zal waarschijnlijk nooit eindigen

Weet je, windpatronen zijn anders in de blauwe lucht

Fluisterde "Het spijt me", maar al in zijn rug

Vergeef me

sorry

Mij

En laat je hart over de stad vliegen

Als liefde van binnen verwarmt

Je zult het nooit koud hebben

Vergeef me

het spijt me zeer

Ik wilde zo graag een vuurtje in de harten aansteken

Gevangenen van alle torens van Babel

Jij en ik hebben samen een boom laten groeien

En het maakt niet uit dat het ganja was

En de wind streelde zijn zwarte haar

Slechts één hart is waakzaam

Het spijt me, maar mijn jeugd zal waarschijnlijk nooit eindigen

Weet je, windpatronen zijn anders in de blauwe lucht

Fluisterde "Het spijt me", maar al in zijn rug

Vergeef me

sorry

Mij

En laat je hart over de stad vliegen

Als liefde van binnen verwarmt

Je zult het nooit koud hebben

Vergeef me

het spijt me zeer

In verwarde gangen

grote stad

over nat asfalt

vogels cirkelden rond

en ik rende

om de een of andere reden in zijn richting

Hoewel hij

het maakte natuurlijk niet uit

lange minuten verstreken

in buis piept

de lucht liet grote druppels op mijn gezicht vallen

en niemand zal dit verdriet begrijpen

zo'n kleine ik

in zo'n grote stad

en ik vloog door de gangen

bang om elkaar te ontmoeten

en toch met de hoop elkaar te ontmoeten

ik ben gepakt

en gelijk delen

schat, maar ze zijn allemaal

leugen dat de tijd heelt