Timeless Skies - Al Stewart

While travelling northwards

On a back country lane

I came on the village

Where first I grew

And stopped to climb up

The hill once again

Looking down from the tracks

To the grey slate roofs

I watched the village moving

As the day went slowly by

In the field we lay here

Lovers' footsteps went by

In the fields we lay here

My very first love and I

Under timeless arcadian skies

Under timeless arcadian skies

The old canal lies

Sleeping under the sky

The barges are gone to a lost decade

On overgrown banks here

Lovers' footsteps went by

Long before ever the roads were made

And in our turn we passed here

And carved our names on trees

As the days washed by like

Waves of an endless sea

Under timeless arcadian skies

Under timeless arcadian skies

Time runs through your fingers

You never hold till its gone

Some fragments just linger with you

Like snow in the spring hanging on

I left the village behind in the night

To fade like a sail in the darkening seas

The shifts and changes in the patterns of life

Will weather it more that the centuries

And in another village in a far off foreign land

The new day breaks out opening up its hand

And the sun has the moon in his eyes

As he wanders the timeless skies

Terwijl u naar het noorden reist

Op een landweggetje

Ik kwam op het dorp

Waar ik voor het eerst groeide

En stopte om omhoog te klimmen

Nogmaals de heuvel

Naar beneden kijken vanaf de sporen

Naar de grijze leien daken

Ik zag het dorp bewegen

Terwijl de dag langzaam voorbij ging

In het veld liggen we hier

De voetsporen van geliefden gingen voorbij

In de velden liggen we hier

Mijn allereerste liefde en ik

Onder tijdloze arcadische luchten

Onder tijdloze arcadische luchten

De oude gracht ligt

Slapen onder de hemel

De aken zijn naar een verloren decennium gegaan

Op overwoekerde oevers hier

De voetsporen van geliefden gingen voorbij

Lang voordat de wegen werden aangelegd

En op onze beurt kwamen we hier voorbij

En onze namen in bomen gekerfd

Als de dagen voorbij zijn zoals

Golven van een eindeloze zee

Onder tijdloze arcadische luchten

Onder tijdloze arcadische luchten

De tijd gaat door je vingers

Je houdt nooit vast tot het weg is

Sommige fragmenten blijven gewoon bij je hangen

Als sneeuw in de lente die blijft hangen

Ik verliet het dorp in de nacht

Om te vervagen als een zeil in de donker wordende zeeën

De verschuivingen en veranderingen in de patronen van het leven

Zal het meer doorstaan ​​dan de eeuwen

En in een ander dorp in een ver vreemd land

De nieuwe dag breekt aan en opent zijn hand

En de zon heeft de maan in zijn ogen

Terwijl hij door de tijdloze luchten dwaalt