House Of Clocks - Al Stewart

I once had a qilded clock

Constructed in la Belle Epoque

The hour hand broke, now it won’t turn back

So long, so long, so long

I once had a sundial too

But green and wild my garden grew

The undergrowth obscured the view

So long, so long, so long

Not a word could make her stay

The East wind blows the sun away

Oh I lost her on St. Swithin’s day

Oh why?

I grew up in a house of clocks

And late at night I’d sometimes walk

Listening to their rhythmic talk

So long, so long, so long

Clocks that sand in ringing chimes

To take the measure of the times

Clocks that spoke in wordless rhymes

So long, so long, so long

Not a word could make her stay

The wine is spilt and flows away

I lost her on St. Swithin’s day

Oh why?

Ik had ooit een qilded klok

Gebouwd in la Belle Epoque

De uurwijzer brak, nu draait hij niet meer terug

Zo lang, zo lang, zo lang

Ik heb ooit ook een zonnewijzer gehad

Maar groen en wild groeide mijn tuin

Het kreupelhout belemmerde het uitzicht

Zo lang, zo lang, zo lang

Geen woord kon haar doen blijven

De oostenwind blaast de zon weg

Oh, ik ben haar kwijt op St. Swithins dag

Oh waarom?

Ik ben opgegroeid in een huis van klokken

En 's avonds laat liep ik soms

Luisteren naar hun ritmische gepraat

Zo lang, zo lang, zo lang

Klokken die rinkelen in rinkelende klokken

Om de tijd te meten

Klokken die spraken in woordeloze rijmpjes

Zo lang, zo lang, zo lang

Geen woord kon haar doen blijven

De wijn wordt gemorst en vloeit weg

Ik verloor haar op St. Swithins dag

Oh waarom?