Where Are They Now - Al Stewart

I sent my crack divisions through the early morning mist

When they fell on your positions you were powerless to resist

Encircling and probing for the weakness in your line

By night you were surrounded;

your territory mine

I called for your surrender;

this you swore you would not do

So I stormed the very fortress, you thought could shelter you

I held you then upon your knees and turned to give my thanks

To the regiments assembled in their ranks

Where are they now?

Where are they now?

I raised you to your feet, with your hand inside my own

We set off upon a journey, each together, each alone

In the days that followed oh our lives did overlap

I learned the contours of your body like the roads upon a map

You sweetened every evening, I savoured every day

Just when I was certain it would always be this way

You slipped beyond the reach of my outstretched fingertips

With all the kisses we’d placed upon your lips

Where are they now?

Where are they now?

Oh close.

You’re close

Someone, come shine a light

Oh near.

So near

But just out of sight

I went in search of alchemy to resurrect the dead

Sent my spies to fathom out the secrets in your head

They said they heard your laughter

Spinning through the summer night

In the company of strangers

And your eyes were wild and bright

Though I grew reclusive and my days became withdrawn

I held the banner of our love, now tattered and forlorn

And swore that it would one day fly above us once again

To do this, I had my reasons then

Where are they now?

Where are they now?

Close.

You’re close

Once again, come shine a light

Oh near.

So near

But just out of sight

Perhaps there are some passions that are tempered by the years

You reach accommodation, the intensity recedes

Some of this occurred to me the time I saw you last

Your face familiar in a way.

Your voice out of the past

Every gamut of emotion shared from tenderness to rage

Fell away between us in the turning of that page

It seemed like only yesterday we swore that we’d be true

Two innocents believing that they knew

Where are they now?

Where are they now?

Ik stuurde mijn scheurdivisies door de vroege ochtendmist

Toen ze op je posities vielen, was je machteloos om weerstand te bieden

Omsingelen en zoeken naar de zwakte in uw lijn

's Nachts was je omsingeld;

jouw territorium de mijne

Ik riep om uw overgave;

dit heb je gezworen dat je het niet zou doen

Dus ik bestormde het fort waarvan je dacht dat het je zou kunnen beschermen

Ik hield je toen op je knieën en draaide me om om me te bedanken

Aan de regimenten die zich in hun gelederen verzamelden

Waar zijn ze nu?

Waar zijn ze nu?

Ik heb je overeind gebracht, met je hand in de mijne

We gingen op reis, elk samen, elk alleen

In de dagen die volgden, overlapten onze levens elkaar

Ik leerde de contouren van je lichaam zoals de wegen op een kaart

Jij zoet elke avond, ik genoot elke dag

Net toen ik zeker wist dat het altijd zo zou zijn

Je gleed buiten het bereik van mijn uitgestrekte vingertoppen

Met alle kussen die we op je lippen hadden gelegd

Waar zijn ze nu?

Waar zijn ze nu?

Oh dichtbij.

Je bent dichtbij

Iemand, kom een ​​lichtje schijnen

Oh dichtbij.

Zo dichtbij

Maar net uit het zicht

Ik ging op zoek naar alchemie om de doden tot leven te wekken

Stuurde mijn spionnen om de geheimen in je hoofd te doorgronden

Ze zeiden dat ze je gelach hoorden

Draaiend door de zomernacht

In het gezelschap van vreemden

En je ogen waren wild en helder

Hoewel ik teruggetrokken werd en mijn dagen ingetrokken werden

Ik hield de banier van onze liefde vast, nu aan flarden en verlaten

En zwoer dat het op een dag weer boven ons zou vliegen

Om dit te doen, had ik toen mijn redenen

Waar zijn ze nu?

Waar zijn ze nu?

Dichtbij.

Je bent dichtbij

Kom nogmaals een lichtje schijnen

Oh dichtbij.

Zo dichtbij

Maar net uit het zicht

Misschien zijn er enkele passies die door de jaren worden getemperd

Je bereikt accommodatie, de intensiteit neemt af

Een deel hiervan kwam in me op toen ik je voor het laatst zag

Je gezicht op een bepaalde manier bekend.

Je stem uit het verleden

Elk scala aan emoties gedeeld, van tederheid tot woede

Viel tussen ons weg bij het omslaan van die pagina

Het leek pas gisteren dat we zwoeren dat we waar zouden zijn

Twee onschuldigen die geloven dat ze het wisten

Waar zijn ze nu?

Waar zijn ze nu?