Antarctica - Al Stewart

Long before I ever saw

The frost upon your face

I was haunted by your beauty

And it drew me to this place

I felt the chill of mystery

With one foot on your shore

And then and there resolved to go Where no man had before

CHORUS

Maybe I was snowblind

But it seemed the wind spoke true

And I believed it’s stories then

As dreamers sometimes do In Antarctica

In Antarctica

Who knows what the powers may be That cause a man to go Mindless of the dangers

Out across the virgin snow

Seduced by this ambition

I easily forget

The hopeless quest of Shackleton

The dreamlike death of Scott

CHORUS

Maybe I was snowblind

Perhaps it sapped my will

But something of my innocence

Is wandering there still

In Antarctica

In Antarctica

In Antarctica

In Antarctica

Lang voordat ik ooit zag

De vorst op je gezicht

Ik werd achtervolgd door je schoonheid

En het trok me naar deze plek

Ik voelde de kou van het mysterie

Met één voet op je kust

En toen en daar besloten om te gaan waar niemand eerder had

REFREIN

Misschien was ik sneeuwblind

Maar het leek alsof de wind de waarheid sprak

En ik geloofde toen dat het verhalen waren

Zoals dromers soms doen in Antarctica

In Antarctica

Wie weet wat de krachten kunnen zijn die ervoor zorgen dat een man zich geen zorgen maakt over de gevaren

Over de maagdelijke sneeuw

Verleid door deze ambitie

Ik vergeet gemakkelijk

De hopeloze zoektocht van Shackleton

De dromerige dood van Scott

REFREIN

Misschien was ik sneeuwblind

Misschien heeft het mijn wil ondermijnd

Maar iets van mijn onschuld

Loopt daar nog steeds rond?

In Antarctica

In Antarctica

In Antarctica

In Antarctica