The Ballad of Mary Foster - Al Stewart

David Foster lives in Gloucester with his family

Works 'til pay-time, through the day-time, then comes home for tea

Steak and kidney, then with Sydney to his club and feels free

They close the bar, he finds his car and then goes home to sleep

And his wife has been with Rosie, in the parlour where it’s cosy

Watching telly, doing dishes, patching pants and making wishes

And he’ll say «Bill should have wired»

And «Not tonight dear, I’m too tired»

And life drifts slowly by in the provinces

Peter Foster goes to Gloucester for his first school day

Bites his teacher, sees a preacher and is taught to pray

Sees some birds and learns some words it’s very, very rude to say

Yes, he’s rather like his father was in his young day

And his father has discussions, holding forth about the Russians

«Will the Red Chinese attack us?»

«Do we need the Yanks to back us?

«And in bed she feels his shoulder, but he grunts and just turns over

And life drifts slowly by in the provinces

Wedding rings come with strings but love depends on the little things

«Oh could that still be really you?»

«Is there anything time can’t do?

David Foster’s been promoted, he’s a decent sort

Peter’s gone to Dad’s old Public School, it’s good for sport

They’ve even got a private parking place down in Huntingdon Court

Maybe soon he’ll be a magistrate, the neighbours thought

Yes, and then he’ll teach the beatniks

And the hang-around-the-streetnicks

And the good-for-nothing loafers

Who knock girls up on their sofas

And his wife is quite nice, really

Though she seems a little dreamy

Recently…

I was born and brought up on the east side of town

And my earliest days they passed quickly

I would play after school with the kids all around

In the sun and the dust of the back streets

Oh, all through my girlhood the war had its day

And my daddy he would always be leaving

So my brother and I we would sit by her side

Telling our tales through the evening

Oh, I grew with the days and the boys came to call

In the back shed I learned about kissing

But I don’t think my mother has noticed at all

For we’ve heard that my daddy is missing

Then my school days they were over and I went off to work

And my mother grew quieter and greyer

So one day I left her and went off to live

With Billy, a saxophone player

In our broken down attic we laughed and made love

And all that we had we were sharing

Oh, we slept through the day and played into the night

God, we did as we pleased without caring

Oh but a year’s passed away and he’s left me one day

To play in a far away country

And the sun told my eyes «You've got no place to hide»

As I waited to be having his baby

Oh I lived in the park and the men passed and stared

Each wondering which one had lost her

And one came to ask could he buy me a meal

And he said he was called David Foster

We were married that month and I swore to myself

Somehow I’d pay back what I owed him

Cooking his supper and cleaning his boots

Yes, and kidding myself I could love him

Oh, but now my baby is grown and he’s gone out to school

And he looks very much like his daddy

And David has buried himself in his work

And the time on my hands, it hangs heavy

Oh, the neighbours they smile as we pass in the streets

And they make their remarks on the weather

But the butcher and baker deliver things now

And I’ve stopped going out altogether

Oh, I live by my mirror and stare in my eyes

Trying to make out who I see there

But I’m looking at a woman that I can’t recognize

And I don’t think she knows me either

There are lines on her face and her hair is a mess

And the light in her eyes it grows colder

In the morning there’s nothing will change, ah but yes

I will be just a little bit older

David Foster woont met zijn gezin in Gloucester

Werkt tot aan de uitbetaling, overdag en komt dan thuis voor de thee

Biefstuk en nier, dan met Sydney naar zijn club en voelt zich vrij

Ze sluiten de bar, hij vindt zijn auto en gaat dan naar huis om te slapen

En zijn vrouw is bij Rosie geweest, in de salon waar het gezellig is

Televisie kijken, afwassen, broeken patchen en wensen doen

En hij zal zeggen: "Bill had moeten telefoneren"

En "Vanavond niet schat, ik ben te moe"

En het leven drijft langzaam voorbij in de provincies

Peter Foster gaat naar Gloucester voor zijn eerste schooldag

Bijt zijn leraar, ziet een prediker en leert bidden

Ziet wat vogels en leert wat woorden, het is heel, heel onbeleefd om te zeggen

Ja, hij is een beetje zoals zijn vader was in zijn jonge dagen

En zijn vader heeft discussies over de Russen

"Zullen de Rode Chinezen ons aanvallen?"

«Hebben we de Yanks nodig om ons te steunen?

«En in bed voelt ze zijn schouder, maar hij gromt en draait zich gewoon om

En het leven drijft langzaam voorbij in de provincies

Trouwringen worden geleverd met touwtjes, maar liefde hangt af van de kleine dingen

"Oh, zou jij dat nog steeds echt zijn?"

«Is er iets dat de tijd niet kan doen?

David Foster is gepromoveerd, hij is een fatsoenlijke soort

Peter is naar vaders oude openbare school gegaan, het is goed voor de sport

Ze hebben zelfs een privé parkeerplaats beneden in Huntingdon Court

Misschien wordt hij binnenkort magistraat, dachten de buren

Ja, en dan zal hij de beatniks leren

En de hang-around-the-streetnicks

En de nietsnutte loafers

Die meisjes op hun bank slaan?

En zijn vrouw is best aardig, echt waar

Hoewel ze een beetje dromerig lijkt

Kort geleden…

Ik ben geboren en getogen aan de oostkant van de stad

En mijn vroegste dagen gingen snel voorbij

Ik zou na school spelen met de kinderen om me heen

In de zon en het stof van de achterstraten

Oh, mijn hele jeugd had de oorlog zijn dag

En mijn vader, hij zou altijd weggaan

Dus mijn broer en ik zouden naast haar zitten

De hele avond onze verhalen vertellen

Oh, ik groeide met de dagen en de jongens kwamen om te bellen

In de achterschuur leerde ik over zoenen

Maar ik denk dat mijn moeder het helemaal niet heeft gemerkt

Want we hebben gehoord dat mijn vader wordt vermist

Toen waren mijn schooldagen voorbij en ging ik aan het werk

En mijn moeder werd stiller en grijzer

Dus op een dag verliet ik haar en ging wonen

Met Billy, een saxofonist

Op onze kapotte zolder hebben we gelachen en gevreeën

En alles wat we hadden, deelden we

Oh, we sliepen de hele dag door en speelden tot diep in de nacht

God, we deden wat we wilden zonder er iets om te geven

Oh, maar een jaar is voorbij en hij heeft me op een dag verlaten

Om in een ver land te spelen

En de zon zei tegen mijn ogen: "Je hebt geen plek om je te verbergen"

Terwijl ik wachtte om zijn baby te krijgen

Oh ik woonde in het park en de mannen kwamen voorbij en staarden

Elk vroeg zich af wie haar had verloren

En iemand kwam vragen of hij een maaltijd voor me kon kopen?

En hij zei dat hij David Foster heette

We waren die maand getrouwd en ik heb mezelf gezworen

Op de een of andere manier zou ik terugbetalen wat ik hem schuldig was

Zijn avondeten koken en zijn laarzen schoonmaken

Ja, en ik hou mezelf voor de gek, ik zou wel van hem kunnen houden

Oh, maar nu is mijn baby volwassen en gaat hij naar school

En hij lijkt erg op zijn vader

En David heeft zichzelf begraven in zijn werk

En de tijd op mijn handen, het hangt zwaar

Oh, de buren, ze glimlachen als we langs de straten lopen

En ze maken hun opmerkingen over het weer

Maar de slager en bakker leveren nu dingen

En ik ben helemaal gestopt met uitgaan

Oh, ik leef bij mijn spiegel en staar in mijn ogen

Proberen te onderscheiden wie ik daar zie

Maar ik kijk naar een vrouw die ik niet kan herkennen

En ik denk dat ze me ook niet kent

Er zijn lijnen op haar gezicht en haar haar zit in de war

En het licht in haar ogen wordt kouder

In de ochtend zal er niets veranderen, ah maar ja

Ik zal net een beetje ouder zijn