Samuel, Oh How You've Changed! - Al Stewart

Most of the better bred

Woollen toys have gone to bed

And the teddy bear is a-sleeping in the cupboard

And the wooden soldiers all

And the rubber bouncing ball

Are list’ning to the tales of mother Hubbard

But the fairy lights are dark

On the Christmas tree as restlessly

I stand here forgotten and alone

I’ve been too long on the floor

I can’t stay here any more

So Jenny won’t you please take me home

Oh the statues that I see

Are made out of blackest ivory

But I pass them by never guessing of their meaning

And a million voices cry

As I walk across the sky

Though it’s restless here, why it’s only in-betweening

For the journey that I’m on

Is incomplete so to my feet

I must rise now and travel on alone

Ah, but if you’ve got some time to spend

In between now and the end

Oh Jenny won’t you please take me home

Now almost every word that I’ve said that you have heard

Hides another thought left unspoken

And if I may not reach it through the gutter of my speech

Then it best be left unsaid than lie unbroken

And if you wish to see, then from time to time

Look in my eyes

Oh the gold is not far beneath the stone

If that will not say, it doesn’t matter anyway

Jenny won’t you please take me home

De meeste van de beter gefokte

Wollen speelgoed is naar bed gegaan

En de teddybeer slaapt in de kast

En de houten soldaten allemaal

En de rubberen stuiterbal

Luisteren naar de verhalen van moeder Hubbard

Maar de lichtjes zijn donker

Op de kerstboom als rusteloos

Ik sta hier vergeten en alleen

Ik heb te lang op de vloer gestaan

Ik kan hier niet meer blijven

Dus Jenny, wil je me alsjeblieft naar huis brengen

Oh de standbeelden die ik zie

Zijn gemaakt van het zwartste ivoor

Maar ik laat ze voorbijgaan zonder te raden wat ze betekenen

En een miljoen stemmen huilen

Terwijl ik door de lucht loop

Hoewel het hier rusteloos is, waarom is het alleen tussendoor

Voor de reis die ik maak

Is onvolledig zo aan mijn voeten

Ik moet nu opstaan ​​en alleen verder reizen

Ah, maar als je wat tijd over hebt

Tussen nu en het einde

Oh Jenny, wil je me alsjeblieft naar huis brengen

Nu heb je bijna elk woord dat ik heb gezegd gehoord

Verbergt een andere gedachte die onuitgesproken is gebleven

En als ik het niet kan bereiken via de goot van mijn toespraak

Dan kun je het beter onuitgesproken laten dan ongebroken liegen

En als je wilt zien, dan van tijd tot tijd

Kijk in mijn ogen

Oh het goud is niet ver onder de steen

Als dat niet wil zeggen, maakt het toch niet uit

Jenny, wil je me alsjeblieft naar huis brengen?