If It Doesn't Come Naturally, Leave It - Al Stewart

Nothing that’s forced can ever be right

If it doesn’t come naturally, leave it

That’s what she said as she turned out the light

And we bent our backs as slaves of the night

Then she lowered her guard and showed me the scars

She got from trying to fight

Saying oh, you’d better believe it

Well I’m up to my neck in the crumbling wreckage

Of all that I wanted from life

When I looked for respect all I got was neglect

Though I swallowed the line as a sign of the times

But dealing a jack from the back of the pack

They said-«You lose again»

Oh, I said, who needs it?

Well don’t get me wrong now I tried to get on

With the jokers that got in my way

And I put on a smile and I tried all the while to be straight

But they just wanted more all the time and I’m sure

That you know what I mean when I say

That I’m sick of the touch and there’s only so much you can take

Well nothing that’s real is ever for free

And you just have to pay for it sometime

She said it before, she said it to me

I suppose she believed there was nothing to see

But the same old four imaginary walls

She built for living inside

I said oh, you just can’t mean it

Well there was never a doubt that she had to get out

She was just looking around for a way

In the pit of the night there was nowhere to hide any more

She was out on a limb, she was reaching for things

That she wanted, but just couldn’t say

And she had to be sure that she wouldn’t get caught like before

Well nothing that’s forced can ever be right

If it doesn’t come naturally, leave it

That’s what she said as she turned out the light

And she may have been wrong, and she may have been right

But I woke with the frost, and noticed she’d lost

The veil that covered her eyes

I said oh, you can leave it

Niets dat wordt geforceerd, kan ooit goed zijn

Als het niet vanzelf gaat, laat het dan

Dat zei ze toen ze het licht uitdeed

En we bogen onze rug als slaven van de nacht

Toen verlaagde ze haar hoede en liet me de littekens zien

Ze kreeg van het proberen te vechten

Zeggen oh, je kunt het maar beter geloven

Nou, ik zit tot mijn nek in het afbrokkelende wrak

Van alles wat ik wilde van het leven

Toen ik respect zocht, kreeg ik alleen maar verwaarlozing

Hoewel ik de regel inslikte als een teken van de tijd

Maar een boer delen vanaf de achterkant van het peloton

Ze zeiden: "Je verliest weer"

Oh, zei ik, wie heeft het nodig?

Begrijp me niet verkeerd nu ik probeerde om verder te komen

Met de grappenmakers die me in de weg stonden

En ik glimlachte en ik probeerde de hele tijd om hetero te zijn

Maar ze wilden gewoon steeds meer en ik weet het zeker

Dat je weet wat ik bedoel als ik zeg

Dat ik de aanraking beu ben en er maar zoveel is dat je aan kunt

Nou, niets dat echt is, is ooit gratis

En je moet er gewoon een keer voor betalen

Ze zei het eerder, ze zei het tegen mij

Ik veronderstel dat ze geloofde dat er niets te zien was?

Maar dezelfde oude vier denkbeeldige muren

Ze bouwde om binnen te leven

Ik zei: oh, je kunt het gewoon niet menen

Nou, er was nooit een twijfel dat ze eruit moest

Ze was gewoon op zoek naar een manier

In het holst van de nacht kon ik me nergens meer verstoppen

Ze stond op een been, ze reikte naar dingen

Dat ze wilde, maar het gewoon niet kon zeggen

En ze moest er zeker van zijn dat ze niet betrapt zou worden zoals voorheen

Nou, niets dat geforceerd is, kan ooit goed zijn

Als het niet vanzelf gaat, laat het dan

Dat zei ze toen ze het licht uitdeed

En misschien had ze ongelijk, en misschien had ze gelijk

Maar ik werd wakker van de vorst en merkte dat ze had verloren

De sluier die haar ogen bedekte

Ik zei: oh, je kunt het laten