La Paresse - Akroma

Seul dans mon esprit, seul dans ma chambre, je vois mon existence qui défile

devant moi.

Je n’ai plus envie d’y croire, plus envie de voir.

Je sombre dans

une paresse emplie de désespoir.

Lentement, je touche le fond que je croyais si

loin de moi et qui se rapproche pas à pas

Laissez-moi partir, m’accuser d’avoir toujours défendu d’autres causes avant la

mienne

Je plaide coupable.

Comment me détruire, moi qui était si fort?

Comment en finir, sans laisser de remords?

Quitter cette existence,

quitter cette souffrance, celle qui, avant, comblaient mes audiences

Vu d’ici, la mort parait si belle

Vu d’ici, on dirait qu’elle t’appelle

De l’autre côté, la peur n’existe pas

Et si l’on ferme les yeux, on pourrait passer au-delà

De l’autre côté, le temps n’existe pas

Et si ça n’en vaut plus la peine

Fermes les yeux

Peu importe quand ni comment

Si plus rien ne te retient, alors c’est le moment

Vidé de toute vie, vidé même d’envie, déçu par ma vie, déçu par autrui.

Oublié de tous, oublié de vivre, délaissé mon avis, personne ne l’attend cette

fois-ci.

Partir sans être un lâche, sans même faire un carnage.

Suivre mon

destin, ou bien le contrôler.

Mourir de mes mains, ou laisser le temps passer

de l’autre côté du néant

Loin d’ici, la mort enfin t’appelle

De l’autre côté, la peur n’existe pas

Et si l’on ferme les yeux, on pourrait passer au-delà

De l’autre côté, le temps n’existe pas

Et si ça n’en vaut plus la peine

Fermes les yeux

Peu importe quand ni comment

Si plus rien ne te retient, ouvre-toi au néant…

Alleen in mijn gedachten, alleen in mijn kamer, zie ik mijn bestaan ​​voorbij scrollen

voor mij.

Ik wil het niet meer geloven, niet meer zien.

ik zinken in

een luiheid vol wanhoop.

Langzaam raak ik de bodem die ik dacht van wel

weg van mij en stap voor stap dichterbij

Laat me gaan, beschuldig me ervan dat ik altijd andere zaken heb verdedigd vóór de...

de mijne

Ik pleit schuldig.

Hoe me te vernietigen, die zo sterk was?

Hoe het te beëindigen, zonder spijt?

verlaat dit bestaan,

verlaat dit lijden, degene die voorheen mijn gehoor vulde

Vanaf hier lijkt de dood zo mooi

Vanaf hier gezien lijkt het alsof ze je belt

Aan de andere kant is er geen angst

En als we onze ogen sluiten, zouden we voorbij kunnen gaan

Aan de andere kant bestaat tijd niet

En als het het niet meer waard is

sluit je ogen

Het maakt niet uit wanneer of hoe

Als er niets is dat je tegenhoudt, dan is het nu de tijd

Beroofd van al het leven, beroofd van zelfs jaloezie, teleurgesteld in mijn leven, teleurgesteld in anderen.

Door iedereen vergeten, vergeten te leven, mijn mening in de steek gelaten, niemand verwacht het dit

tijd.

Weggaan zonder een lafaard te zijn, zonder zelfs maar een ravage aan te richten.

Volg mijn

lot, of anders beheersen.

Sterf door mijn handen, of laat de tijd verstrijken

aan de andere kant van het niets

Ver weg roept de dood je eindelijk

Aan de andere kant is er geen angst

En als we onze ogen sluiten, zouden we voorbij kunnen gaan

Aan de andere kant bestaat tijd niet

En als het het niet meer waard is

sluit je ogen

Het maakt niet uit wanneer of hoe

Als niets je tegenhoudt, stel je dan open voor het niets...