L'Avarice - Akroma

De l’argent, de l’argent, de plus en plus;

des remords, de moins en moins.

Je me faisait un plaisir de faire languir les affaires afin d’arriver à

soutirer le plus de biens possible à mes clients.

Ruinant parfois des mois de

leur vie, endeuillés par l’angoisse du jugement: le verdict tant attendu.

De cour de cassation en appel, tout était bon pour satisfaire ma soif

d’acquérir.

Bien souvent je me dégouttais, je me sentais comme un voleur

dérobant les biens d’autrui avec une excitation incontrôlée proche de la folie.

Pourquoi, pourquoi, j'étais rongé par le vice?

Dévoré par le plaisir de posséder, avec la conviction d'être normal.

Désormais, le peu de conscience qu’il me restait me servait à jouir de cette

situation controversée.

Pourtant dans le regard de mes semblables je voyais

bien le changement d’attitude vis à vis de mon comportement;

ils avaient tous

compris le mal qui m’aveuglait

Nombre d’affaires à plaider, nombre de meurtriers défendus, de fous,

de monstres envoyés sur la chaise électrique, ou s’endormir à jamais dans

cette chambre aux vapeurs morbides

Avide… Regarde toi

Perfide… Tu n’es plus toi

Cupide… L’argent fait loi

Aride… Ton cœur est froid

Stupide… Tu te perdras

Rapide… Ta fin viendra

Cette chose qui me rongeait semblait s’accroître de jour en jour jusqu’au point

de ne plus avoir possession de mon amour.

Faire du profit avec le malheur

d’autrui sans se soucier des conséquences de mes ignominies;

ceci ne me

semblait pas très traumatisant mais l’argent, l’argent m’envoûtait de jugement

en jugement.

Détruit, pourrie ma vie était pourrie.

Peut importe tant que

j’avais le profit

Toi qui croyais tant à la bonté de ton cœur

Dans les abîmes du mal tu as sombré corps et âme

Toute ta vie n'était qu’un leurre

Personne ne peut rien pour celui qui se damne

L’argent était devenu mon seul but, ma seule raison de vivre, comme une

gourmandise, je m’en délectais avec délice.

Ce désir immodéré d’accumuler;

l’avarice du bon côté de la justice

Geld, geld, meer en meer;

steeds minder spijt.

Ik heb er een genoegen van gemaakt om zaken weg te kwijnen om te bereiken

haal zoveel mogelijk goederen uit mijn klanten.

Soms verpesten maanden van

hun leven, beroofd door de angst van het oordeel: het langverwachte vonnis.

Van hof van cassatie tot beroep, alles was goed om mijn dorst te lessen

verwerven.

Vaak droop ik, voelde ik me een dief

het stelen van eigendommen van anderen met ongecontroleerde opwinding die aan waanzin grenst.

Waarom, waarom, werd ik verteerd door ondeugd?

Verslonden door het plezier van het bezitten, met de overtuiging normaal te zijn.

Van nu af aan werd het beetje geweten dat ik nog had gebruikt om hiervan te genieten

controversiële situatie.

Maar in de blik van mijn kameraden zag ik

goed de verandering in houding ten opzichte van mijn gedrag;

ze hadden allemaal

begreep het kwaad dat me verblindde

Aantal te pleiten zaken, aantal verdedigde moordenaars, gekken,

monsters naar de elektrische stoel gestuurd, of voor altijd in slaap vallen in

deze kamer met ziekelijke dampen

Hebzuchtig... Kijk naar jou

Perfide… Je bent jezelf niet meer

Hebzuchtig... Geld is wet

Dor... Je hart is koud

Stom... je zult verdwalen

Snel... Je einde zal komen

Dit ding dat aan me knaagde, leek met de dag te groeien tot op het punt

om mijn liefde niet meer te bezitten.

Maak winst uit ongeluk

van anderen ongeacht de gevolgen van mijn schande;

dit betekent niet voor mij

leek niet erg traumatisch maar geld, geld betoverde me met oordeel

bij oordeel.

Vernietigd, verrot, mijn leven was verrot.

Maakt niet uit zolang

ik had de winst

Jij die zoveel geloofde in de goedheid van je hart

In de afgrond van het kwaad ben je met lichaam en ziel gezonken

Je hele leven was slechts een lokmiddel

Niemand kan iets doen voor de verdoemden

Geld was mijn enige doel geworden, mijn enige reden om te leven, zoals een...

gulzigheid, ik genoot ervan met verrukking.

Dit overmatige verlangen om te accumuleren;

hebzucht aan de goede kant van gerechtigheid