L'Envie - Akroma

Comment peux-tu envier son sort?

Et vouloir vivre les dernières heures

D’un misérable condamné à mort

L’envie est-elle plus forte que la peur?

Condamné à mort par injection;

prisonnier Dan, matricule 421 PECA C'était cet

homme que j’avais choisi;

coups et blessures entraînant la mort,

attaques à main armée, viols en tout genres… Assez de délits pour être

condamné à mort

Les derniers jours, les dernières heures de sa vie, dans le couloir de la mort

m’intéressaient au plus haut point.

Je voulais comprendre, savoir ce qui se

passait dans le subconscient d’un homme en combinaison orange, avançant vers

une mort certaine

Vivre ses derniers instants côte à côte, face à face, guettant ses moindres

mouvements, ses réactions un peu comme une veuve noire attendant la défaillance

de sa proie prise dans sa toile, pour la vider de toute force, de toute vie.

Il semblait résigné, ne comprenant pas tout ce qui lui arrivait.

Les nuits je les passais à écouter les pas qu’il faisait en long et en large,

dans ce couloir froid à deux portes, aux murs ocres, aux néons fades,

au sol recouvert de centaines de regards baissés, usé de semelles traînant des

pieds, face à un destin souvent irréversible

J’imaginais mal un jour avoir envie de passer un moment dans cette antichambre

de la mort.

Mais toutes les affaires traitées à ce jour devaient me monter à la

tête.

Etais-je devenu fou?

Ou alors curieux de choses malsaines,

dénuées de tous sens pour un être normal

Normal, où est la normalité dans l’esprit d’un avocat s’intéressant à ce

condamné à mort ou celui d’un malfrat?

Sans raison…

Qui peut dire ce qui est vraiment normal dans ton esprit torturé d’avocat sans

morale?

Les derniers jours, les dernières heures de sa vie, dans le couloir de la mort

m’intéressaient au plus haut point.

Je voulais comprendre, savoir ce qui se

passait.

J’imaginais mal un jour avoir envie de passer un moment dans cette

antichambre de la mort.

Mais toutes les affaires traitées à ce jour devaient me

monter à la tête.

Etais-je devenu fou?

Hoe kun je jaloers zijn op zijn lot?

En de laatste uren willen leven

Van een ter dood veroordeelde stakker

Is afgunst sterker dan angst?

Ter dood veroordeeld door injectie;

gevangene Dan, nummer 421 PECA Het was dit

man die ik had gekozen;

slagen en wonden met de dood tot gevolg,

gewapende overvallen, allerlei soorten verkrachtingen... Genoeg misdaden om te zijn

ter dood veroordeeld

De laatste dagen, de laatste uren van zijn leven, in de dodencel

interesseerde me het meest.

Ik wilde het begrijpen, weten wat er aan de hand is

ging door het onderbewustzijn van een man in een oranje jumpsuit, op weg naar

zekere dood

Zijn laatste momenten zij aan zij levend, van aangezicht tot aangezicht, kijkend naar zijn kleinste

bewegingen, haar reacties net als een zwarte weduwe die wacht op mislukking

van zijn prooi gevangen in zijn web, om het te ontdoen van alle kracht, van al het leven.

Hij leek gelaten, niet begrijpend wat er allemaal met hem gebeurde.

Ik bracht de nachten door met het luisteren naar zijn voetstappen heen en weer,

in deze koude gang met twee deuren, okerkleurige muren, flauwe neonlichten,

op de grond bedekt met honderden neergeslagen ogen, versleten zolen slepend

voeten, geconfronteerd met een vaak onomkeerbaar lot

Ik kon me niet voorstellen dat ik op een dag wat tijd in deze antichambre zou willen doorbrengen

van de dood.

Maar alle zaken die tot nu toe zijn gedaan, moesten naar mij gaan.

hoofd.

Ben ik gek geworden?

Of nieuwsgierig naar ongezonde dingen,

zinloos voor een normaal wezen

Normaal, waar is het normaal in de geest van een advocaat die hierin geïnteresseerd is?

ter dood veroordeeld of die van een misdadiger?

Zonder reden…

Wie zal zeggen wat echt normaal is in de geest van je gekwelde advocaat zonder...

Moreel?

De laatste dagen, de laatste uren van zijn leven, in de dodencel

interesseerde me het meest.

Ik wilde het begrijpen, weten wat er aan de hand is

geslaagd.

Ik kon me niet voorstellen dat ik hier ooit wat tijd aan zou willen besteden

voorkamer van de dood.

Maar alle zaken die tot nu toe zijn afgehandeld, moesten van mij zijn

naar het hoofd gaan.

Ben ik gek geworden?