Sooo Bad - Akhenaton

Nos cités, ça fait un bail qu’elles ont craqué aussi

La révolution découpé à la meule

Aboutie à Dieu pour tous et chacun sa gueule

Chacun dans son coin, lendemain solitaire

Au lieu de bonnes mines, tous préfèrent avoir une mine aurifère

Ils vendent leurs âmes par tous les orifices

Ça paraît clair, si tu songes au contraire, je t’assures t’es minoritaire

Trop lisses pour la presse bourge de gauche

Qui aiment le bad boy tant qu’il rackette pas ses gosses

Célèbrent des chanteurs maudits et leurs compiles post-mortem

Au pied de l’hôtel du hip-hop, je dépose leurs têtes…

Je joue ma vie comme au stand-up

Technique rodée sur les planches d’une salle miteuse

Je me sens comme un musicien de jazz

Années 30 à Harlem, partition solo, Sooo Bad…

«Monsieur l’agent, n’hurlez pas au crime, je fais du rap»

Si la baignoire est remplie d’encre noire, appelez-moi Marat

Nos buts, tous peints de gris, on le sait bien

Voilà pourquoi nos couplets font sept fois la taille des refrains

Si on dit qu’on va découper, ce n’est pas vos rideaux, vos cadenas

Mais tous ces mots qui vont buter nos karmas

Ball-Trap comme à la kermesse, des gâchis nazes de l’orchestre

On leur colle une renaissance pour booster le bas de leurs caisses

C’est le son du futur, rien à foutre si ta ritournelle fut tube

Story-telling pur, dur, gaze, compresses et sutures

Je parle pour les miens, ignore les ânes bâtés

Avec cette impression amère d'être ce maire d’une capitale ratée

Le cœur forgé dans l’amour, transpercé de la force

Samouraï de verre élégant, vêtu de la mort

La voix du mic' m’a hissée hors du gâchis

Mon sillage d’haineux gisant sans vie #Musashi

Et les soirs, lorsque l’orage déchire le paysage

On peut lire la méfiance et la peur sur les visages

Si on n’sait plus rêver on s’comporte comme un sale gosse de maître

On la joue rebelle, mais avec des gosses de merde

Si ça nous mène là où certains nous dénient

Défiler main dans la main avec le pire des ennemis

En ces temps troublés, où l’ambiance tendue, est attendue

Je préfère toujours la main tendue, au bras tendu

Je joue ma vie comme au stand-up

Technique rodée sur les planches d’une salle miteuse

Je me sens comme un musicien de jazz

Années 30 à Harlem, partition solo, Sooo Bad…

Onze steden, het is al een tijdje geleden dat ze ook gekraakt zijn

De Grind-Cut-revolutie

Eindigde in God voor allen en ieder zijn mond

Iedereen in hun hoek, morgen eenzaam

In plaats van goede mijnen heeft iedereen liever een goudmijn

Ze verkopen hun ziel door alle openingen

Het lijkt duidelijk, als je er anders over denkt, verzeker ik je dat je in de minderheid bent

Te glad voor de linkse burgerlijke pers

Die van de stoute jongen houden zolang hij zijn kinderen niet afperst?

Vier vervloekte zangers en hun postmortale compilaties

Aan de voet van het hiphophotel leg ik hun hoofden...

Ik speel mijn leven als stand-up

Techniek aangescherpt op de planken van een armoedige kamer

Ik voel me net een jazzmuzikant

Jaren '30 in Harlem, solo-score, Sooo Bad...

"Meneer Officier, schreeuw geen misdaad, ik rap"

Als de badkuip is gevuld met zwarte inkt, bel me dan Marat

Onze doelen, allemaal grijs geverfd, dat weten we

Daarom zijn onze verzen zeven keer zo groot als de refreinen

Als we zeggen dat we gaan knippen, zijn het niet jouw gordijnen, je hangsloten

Maar al deze woorden die onze karma's zullen breken

Ball-Trap zoals op de kermis, stomme puinhoop van het orkest

We steken ze een wedergeboorte op om de bodem van hun schatkist een boost te geven

Het is het geluid van de toekomst, don't give a fuck als je deuntje een hit was

Verhalen vertellen puur, hard, gaas, kompressen en hechtingen

Ik spreek voor mezelf, negeer de ezels

Met de bittere indruk deze burgemeester te zijn van een mislukte hoofdstad

Hart gesmeed in liefde, doorboord met kracht

Elegante glazen samurai, gekleed in de dood

De stem van de microfoon heeft me uit de puinhoop getild

Mijn kielzog van haters die levenloos liggen #Musashi

En 's avonds, wanneer de storm het landschap verscheurt

Je kunt wantrouwen en angst op de gezichten lezen

Als we niet meer weten hoe we moeten dromen, gedragen we ons als een snotaap van een meester

We spelen het opstandig, maar dan met klote kinderen

Als het ons brengt waar sommigen ons ontkennen

Loop hand in hand met de ergste vijanden

In deze roerige tijden, waarin de gespannen sfeer wordt verwacht

Ik geef altijd de voorkeur aan de uitgestrekte hand boven de uitgestrekte arm

Ik speel mijn leven als stand-up

Techniek aangescherpt op de planken van een armoedige kamer

Ik voel me net een jazzmuzikant

Jaren '30 in Harlem, solo-score, Sooo Bad...