Quand Ça Se Disperse - Akhenaton

J’suis d’ceux qui restent…

Frère on s’ressemble tant, qu’j’ai du mal à voir tout ce temps nous séparer

Besoin d’espace, mais la vie est une chienne a c’qu’il parait

Eh tu t’souviens, j’venais en jacquard noir

Sur l’canape un Get27, souriant, j’sentais bon l’Drakkar noir

On parlait filles, on s’disputait sur la musique

S’fendant d’rire, maintenant j’suis là où les gens font semblant d’rire

Mais tout va bien j’t’assure, et même si d’autres joies m’bercent

J’rigole plus autant j’te jure

Parait qu’les autres montent au ballon souvent, putain c’gachis

Et les p’tites filles ont fait place aux mères de 30 ans en pantalons flashy

Et j’fais rire les darons qui m’voient tondu

J’revois leur regard, comme j’revois mes traces de pas sur le bitume fondu

En plein été, la 12 blastait les basses

Allongés dans l’siège on était en place, on voulait tous la même chose

Tu sais, un douce princesse à nos cotés

Mais tous à force d’fuir la vie, à fond on finit avec un point de coté

Spéculant sur nos destins un soir étoilé

J'étais l’rayon d’ma mère si elle savait qu’la roue est voilée

J’entends encore mon coeur battre, quand j’rentrais dans les boums

Cherchant l’flirt ici, elle se tenait là debout et magnifique

Douce, halée, peau d’sucre et moi j’rêvais d’un rendez-vous

En douce avec elle au fond d’une allée

Des fois tu sais les choses ne s’passent pas comme on veut

J’ai changé d’lycée, puis j’lai revue

S’pavanant avec des p’tits bouffons dans la rue, moi mouss dans la poche

Cocard sur la joue gauche comptant mes putains d’galères dans la rue

Je m’sentais p’tit, et face à elle en c’plein mois d’hiver

J’compris qu' on n’vivait plus dans l’même univers

J’l’ai laissée partir souriante, j’suis resté planté là avec mes bagages

d’ennuis

Comme background la dure realité des bagarres la nuit

Et quoi qu’on dise on cherchait tous le même nid

Et quoi qu’on fasse ici, on voulait tous la même vie

Trop d’poids sur les épaules, en fait rien d’extraordinaire

Comme ces soirs où ça merde

J’suis pas des premiers qui s’lèvent

J’suis pas des premiers qui s’taisent

Même quand l’stress écrase

J’suis d’ceux qui restent quand ça s’disperse

Dis moi j’repensais, le soir d’mon premier essai

Onze ans avec ma fiancée osant à peine l’embrasser

Pensée immaculée, 10 ans après j’pressurise

Les soeurs innocentes en leur coeur, car l’aggressivité m’a acculé

La monotonie scolaire vite evacuée, j’ai joué au con

J’ai gagné, parlons d’moi en termes de street miraculé

Etonnant, comme j’kiffais avec une balle de cuir

Maintenant, les soirées champ' m’emmerdent à mourir

Rendez-moi les rampes de spots dans les garages, les regards

Qui cherchent si elle est venue, mon dieu, j’réalise, c’est impossible

C’est mon adolescence que je réclame, la page est tournée

Chill fais-toi au fait, que c’n’est qu’au fond des yeux ces journées

Explique-moi pourquoi des mains qui s’tiennent, 15 ans

Après s’lachent, et s’noient dans des excuses lâches

Comment s’fait-il, qu’tant d’amour, s'évapore si vite, en un jour

Et tous ces «j't'aime» dégénèrent en «quitte-moi, pars pour toujours,

j’te déteste»

Et tu sais j’t’aime, j’suis le seul qui reste

Aide-moi à passer c’cap, ces derniers temps trop d’frères tournent leur veste

T’envole pas love si j’lache du lest

Ne m’en veux pas love, du fond du coeur au diable l’image du reste

Trop d’poids sur les epaules, en fait rien d’extraordinaire

Comme ces soirs ou ça merde

J’suis pas des premiers qui s’levent

J’suis pas des premiers qui s’taisent

Même quand l’stress ecrase

J’suis d’ceux qui restent quand ça s’disperse

Dernier à rester assis sur le banc, frère

Quand les autres sont partis…

Pensée pour eux

Ik ben van degenen die blijven...

Broeder, we lijken zo op elkaar, dat ik er moeite mee heb om al die tijd ons te zien scheiden

Ruimte nodig, maar het leven is een teefje zo lijkt het

Hé, weet je nog, ik kwam in zwarte jacquard

Op de bank een Get27, glimlachend, rook ik de zwarte Drakkar

We waren aan het praten met meiden, we hadden ruzie over de muziek

Lachend, nu ben ik waar mensen doen alsof ze lachen

Maar alles is in orde, dat verzeker ik je, en zelfs als andere geneugten me rocken

Ik lach niet meer zo veel, ik zweer het

Het lijkt erop dat de anderen vaak naar de bal gaan, verdomme het is een puinhoop

En kleine meisjes maakten plaats voor 30-jarige moeders in flitsende broeken

En ik maak de darons aan het lachen die me zien geschoren

Ik zie hun blik weer, terwijl ik mijn voetafdrukken op het gesmolten bitumen zie

Midden in de zomer knalde de 12 op de bas

Liggend in de stoel waar we zaten, wilden we allemaal hetzelfde

Je weet wel, een lieve prinses aan onze zijde

Maar door weg te rennen van het leven, eindigen we met een steek aan de zijkant

Speculeren over ons lot op een sterrenavond

Ik was de spreekbuis van mijn moeder als ze wist dat het wiel gesluierd is

Ik hoor nog steeds mijn hart kloppen, toen ik de knallen binnenging

Op zoek naar flirten hier, ze stond daar en mooi

Zachte, gebruinde, suikerkleurige huid en ik droomde van een date

Makkelijk met haar aan het einde van een steegje

Soms weet je dat dingen niet gaan zoals we willen

Ik veranderde van school en toen zag ik haar weer

Strutting met kleine narren op straat, ik schuim in de zak

Kokarde op de linkerwang terwijl ik mijn verdomde galeien op straat tel

Ik voelde me klein en stond tegenover haar in deze volle wintermaand

Ik begreep dat we niet langer in hetzelfde universum leefden

Ik liet haar lachend gaan, ik bleef daar geplant met mijn bagage

probleem

Als achtergrond de harde realiteit van nachtelijke gevechten

En wat we ook zeggen, we waren allemaal op zoek naar hetzelfde nest

En wat we hier ook doen, we wilden allemaal hetzelfde leven

Te veel gewicht op de schouders, eigenlijk niets bijzonders

Zoals die nachten wanneer het klote is

Ik ben niet de eerste die opstaat

Ik ben niet de eerste die zwijgt

Zelfs als de stress verplettert

Ik ben een van degenen die blijven wanneer het zich verspreidt

Zeg me dat ik weer aan het denken was, de nacht van mijn eerste poging

Elf jaar met mijn vriendin die haar amper durfde te kussen

Onberispelijke gedachte, 10 jaar later zet ik druk

Zusters onschuldig van hart, want agressie heeft me in het nauw gedreven

De eentonigheid van de school verdween snel, ik speelde de con

Ik heb gewonnen, laten we het over mij hebben in termen van straatwonder

Verbazingwekkend hoe ik genoot van een leren bal

Nu, veldfeesten verveelden me tot de dood

Geef me de schijnwerpers in de garages terug, de looks

Die kijken of ze kwam, mijn god, ik realiseer me dat het onmogelijk is

Het is mijn puberteit die ik beweer, de pagina is omgeslagen

Chill face it, het zit tegenwoordig alleen maar achter in je ogen

Leg me uit waarom handen elkaar vasthouden, 15 jaar oud

Laat het dan los en verdrink in laffe excuses

Hoe komt het dat zoveel liefde zo snel op één dag verdampt?

En al deze "ik hou van jou" escaleren tot "laat me, ga voor altijd weg,

Ik haat jou"

En je weet dat ik van je hou, ik ben de enige die nog over is

Help me hier doorheen te komen, de laatste tijd draaien te veel broers hun jasje om

Vlieg niet liefde als ik ballast laat vallen

Geef me niet de schuld liefde, uit de grond van mijn hart naar de hel met het beeld van de rest

Te veel gewicht op de schouders, eigenlijk niets bijzonders

Zoals die nachten waar shit

Ik ben niet de eerste die opstaat

Ik ben niet de eerste die zwijgt

Zelfs als de stress verplettert

Ik ben een van degenen die blijven wanneer het zich verspreidt

Laatste om op de bank te zitten, broer

Als de anderen weg zijn...

Dacht voor hen