Mon Texte, Le Savon (Part 2) - Akhenaton

J’ai jamais eu de scrupules devant le monde ébahi chaque matin

Pourquoi?

J’me suis jamais trahi, jamais pensé calculer c’qui m’arrive

Assommé à coup de rames, tant épuisé j’ai voulu toucher la rive

Jamais bradé ma rime seulement gravé ma rage et mes tripes

Dans les plans à l’arrache au cœur d’une ambiance électrique

Survivre et rester à la page t’inquiète pour moi

J’ai traversé un océan de fientes à la nage brisant la sclérose

J’vis à genoux, chanter mon amour pour toi

Sous l’ombre douce d’une terrasse à Vérone

J'écris mes poésies jusqu'à c’que la mort rappe mes atomes

Ou que mes feuilles brûlent sous le déluge de mille mégatonnes

Archive ces heures qu’mes gars paument

J’tiens le livre de ceux qui meurent jeunes au sein d’une immense mégapole

Demain ça tient du reflet de flammes

Endoctriné on remet les maux sur les femmes

Chaque putain de jour j’dois dire pourquoi ces mots dans mes phrases

Qu’ils aillent mourir, suffirait qu’ils prennent tous nos problèmes à la base

On était tous des anges à l'école, le diable est apparu en cherchant du taf

Quand on a serré la pogne à Eole

J’vends mes rimes comme un savon

On sort des tripes tout ce qu’on vit et c’que nous savons

J’applique l’intelligence du turf dans mon giron

Y’a pas d’putes et pas de places pour les caves que nous bravons

Et pour ça, j’vend mes rimes comme un savon

Lâche des bombes sur des vinyls que nous gravons

J’applique l’intelligence du turf dans mon sillon

C’est plein d’groupes ici c’n’est que du cœur que nous vendons

Et pour ça, j’vends mes rimes comme un savon

Pourquoi raconter qu’on est un chien quand on ne l’est pas

Une vie de félin, y’a que la lune qui entend mes pas

J’suis exalté, j’veux le dire au monde le temps s'échappe

Son prix est erroné si on le mesure aux montres

J’suis un serf mais j’dois rien aux marquis et aux contes

Aux bourges et aux brefs, aux trust et aux pompes

Mon moral bouge pas en fonction du pognon dans mon compte

J’fais mon grain avec la qualité d'écriture de mon conte

Si c’est naze le désert m’attend, pas le choix j’affronte, plante ma tente

Survie avec la pierre et la fronde, y’a plus de confiance, je sais

Ma méfiance, elle foire tout tant de fois trahi désormais j’vois des Judas

partout

J’envie les p’tits insouciants plantés devant le cartoon rêvant d’exploits comme

Muhammad Ahmad à Khartoum si je brille encore une fois le dernier baroud non

J’ai regardé, ce n'était pas la dernière cartouche

J’fais au feeling on serre la seconde présente

J’suis venu le clamer et le réciter par la présente

Mortifié par la folie que mon espèce montre j’suis bien un animal

Car cet Homme-ci est devenu un monstre

Ik had nooit moeite met de verbaasde wereld elke ochtend

Waarom?

Ik heb mezelf nooit verraden, nooit gedacht te berekenen wat er met me gebeurt

Verdoofd door riemen, zo uitgeput dat ik de kust wilde aanraken

Nooit mijn rijm verkocht, alleen mijn woede en mijn lef gegraveerd

In de harde schoten in het hart van een elektrische atmosfeer

Overleef en blijf aan de top, maak je geen zorgen om mij

Ik zwom door een oceaan van sclerose-brekende uitwerpselen

Ik leef op mijn knieën, zing mijn liefde voor jou

Onder de zachte schaduw van een terras in Verona

Ik schrijf mijn gedichten totdat de dood mijn atomen verslaat

Of mijn bladeren branden in de duizend megaton overstroming

Archiveer deze uren die mijn jongens verliezen

Ik houd het boek vast van hen die jong sterven in een enorme megapolis

Morgen is als een weerspiegeling van vlammen

Geïndoctrineerd leggen we het kwaad op vrouwen

Elke verdomde dag moet ik zeggen waarom deze woorden in mijn zinnen

Laat ze dood gaan, ze brengen al onze problemen gewoon naar de basis

We waren allemaal engelen op school, de duivel verscheen op zoek naar werk

Toen we grip kregen op Aeolus

Ik verkoop mijn rijmpjes als zeep

We halen alles uit ons lef wat we leven en wat we weten

Ik pas de intelligentie van het gras toe in mijn schoot

Er zijn geen hoeren en geen plaatsen voor de kelders die we trotseren

En daarvoor verkoop ik mijn rijmpjes als zeep

Laat bommen vallen op vinyl dat we verbranden

Ik pas de intelligentie van de grasmat toe in mijn voren

Het zit hier vol met bands, het is alleen het hart dat we verkopen

En daarvoor verkoop ik mijn rijmpjes als zeep

Waarom zeggen dat je een hond bent als je dat niet bent?

Een kattenleven, alleen de maan hoort mijn stappen

Ik ben opgetogen, ik wil de wereld vertellen dat de tijd wegglijdt

De prijs is verkeerd als gemeten door horloges

Ik ben een lijfeigene, maar ik ben niets verschuldigd aan markiezen en verhalen

Aan burgers en dagvaardingen, aan trusts en pompen

Mijn moreel beweegt niet met het geld op mijn rekening

Ik doe mijn graan met de schrijfkwaliteit van mijn verhaal

Als het zuigt, wacht de woestijn op me, ik sta voor geen keuze, zet mijn tent op

Overleven met steen en slinger, er is geen vertrouwen meer, ik weet het

Mijn wantrouwen, het verpest zo vaak verraden nu ik Judas zie

overal

Ik ben jaloers op de zorgeloze kleintjes die voor de tekenfilm staan ​​te dromen van heldendaden zoals

Muhammad Ahmad in Khartoum als ik weer schijn, laatste stand nee

Ik keek, het was niet de laatste cartridge

Ik doe het gevoel, we knijpen in het tweede cadeau

Ik kwam het verkondigen en reciteer het hierbij

Gekrenkt door de waanzin die mijn soort laat zien dat ik een dier ben

Omdat deze man een monster is geworden