Immacolata - Akhenaton

La vanité m’a appris qu’un temps je me suis égaré

Quand vicieusement de mon cœur elle s’est emparée

Puis je l’ai sortie de mes tripes dans un intervalle douloureux

Malheureusement des frères en sont encore habités

Paranoïaques ils prennent tout pour eux, même les petits coups pour rire

Putain d'égo monstrueux qui en fait des gars tout pourris

On se croit au top, coupé, habits ridicules

Ce n’est pas une montagne, couz' ce n’est rien qu’un monticule

Alors on revoit les ambitions à la baisse

Faut pas y voir le mal si jamais les mains retournent à la graisse

Loin des embrouilles de la basse-cour

Le principal est donner, recevoir de l’amour, ainsi

L’amour m’a appris que tout est fleur fragile

Il meurt et fait place à la peur, panique

Peur d'être trahi ou peur d'être seul

Et les draps de l'étreinte deviennent un linceul

La rose est délicate quand on l’enserre ou on l’enferme

En étouffant son paradis on bâtit son propre enfer

En fait, c’est se conjuguer au pluriel

Et se donner corps et âme jusqu'à qu’il ne reste plus rien

L’hypocrisie m’a appris à être méfiant

Et livrer ma confiance à bonne escient

Y’a rien à attendre de ceux qui boivent des larmes à plein bol

Et qui te disent salam avec une main molle

L’honneur m’a appris que peu importe la situation

Faut rester droit en toute occasion même si il n’y a pas d’option d'évasion

Revanche contenue avec une mémoire d'éléphant

Laisser passer le temps et la furie des éléments

Transparent aux yeux des puissants en moquettz

L’exhaler un souffle ultime, appuyer sur un bokken

Ainsi quand vient l’heure de l’appel

Beaucoup perdent valeurs et aplombs lorsque approchent les ailes de Raphaël

Je n’ai rien à vendre à part mes notes

Mes poésies où je dépeins la vie des nôtres

Chez nous on ne tire pas à la rasbaille à l’hôpital

On définit le destin par ces putains de nuits de mistral

Libre, la liberté m’a appris que tout se fane

Et qu’on doit se battre pour, c’est un luxe qui se gagne

Maintenant les boites où les parents bossaient délocalisent

Et les députés hypocrites viennent y pousser leurs vocalises

Lancent la chasse aux votants

Excitent le patriotisme en chantant la marseillaise d’une voix chevrotante

Liberté?

Nah !

Ce n’est qu’un Ersatz

Ce n’est qu’un vaste poulailler fliqué par la Wehrmacht

Où tout le monde juge ou condamne

Devient le geôlier de l’autre, mon pays se trompe de combat

Sale hypocrite, être libre c’est aimer

Puisse l’honneur nous garder de sombrer dans la vanité

Refrain:

Les jours écrivent en moi comme une feuille blanche

Mon destin n’a qu’une seule branche

Je ne suis qu’un élève, assis, comprend et rêve

Qui récite la vie du bout de ses lèvres

Vanity leerde me dat ik ooit verdwaald was

Toen venijnig mijn hart greep

Toen trok ik het met een pijnlijk interval uit mijn buik

Helaas worden broers er nog steeds door bewoond

Paranoïde nemen ze alles voor zichzelf, zelfs de kleine grappen

Verdomd monsterlijk ego dat ze rotte kerels maakt

We denken dat we bovenop zitten, geknipte, belachelijke kleren

Het is geen berg, want het is niets anders dan een heuvel

Dus we schalen ambities terug

Zie het kwaad niet als handen ooit teruggaan om te smeren

Ver weg van het rumoer van het boerenerf

Het belangrijkste is om te geven, om liefde te ontvangen, dus

Liefde leerde me dat alles een fragiele bloem is

Het sterft en maakt plaats voor angst, paniek

Bang om verraden te worden of bang om alleen te zijn

En de lakens van de omhelzing worden een lijkwade

De roos is delicaat als we hem omsluiten of omsluiten

Door je paradijs te verstikken, bouw je je eigen hel

In feite is het om te vervoegen in het meervoud

En lichaam en ziel geven tot er niets meer over is

Hypocrisie leerde me achterdochtig te zijn

En geef mijn vertrouwen wijselijk terug

Er is niets te verwachten van degenen die tranen vol drinken

En zeg je salam met een slappe hand

Eer leerde me dat ongeacht de situatie

Moet te allen tijde rechtop staan, zelfs als er geen ontsnappingsmogelijkheid is

Wraak in het geheugen van een olifant

Geef de tijd en de woede van de elementen door

Transparant voor de ogen van de machtigen in tapijt

Adem het nog een laatste keer uit, druk op een bokken

Dus wanneer het tijd is om te bellen

Velen verliezen hun geloof en evenwicht als Raphael's vleugels naderen

Ik heb niets te verkopen behalve mijn aantekeningen

Mijn gedichten waarin ik het leven van onze mensen verbeeld

Bij ons schieten we niet op de rasbaille in het ziekenhuis

We bepalen het lot door deze verdomde mistral-nachten

Gratis, vrijheid leerde me dat alles vervaagt

En daar moeten we voor vechten, het is een luxe die verdiend moet worden

Nu verhuizen de bedrijven waar de ouders werkten

En de hypocriete afgevaardigden komen daar hun stem laten horen

Start de kiezersjacht

Prikkel het patriottisme door de Marseillaise met bevende stem te zingen

Vrijheid?

nee!

Het is gewoon een Ersatz

Het is gewoon een enorm kippenhok onder toezicht van de Wehrmacht

Waar iedereen oordeelt of veroordeelt

Word de cipier van de ander, mijn land is in de verkeerde strijd

Vuile hypocriet, vrij zijn is liefhebben

Moge eer ons ervan weerhouden weg te zinken in ijdelheid

Refrein:

De dagen schrijven in mij als een blanco vel

Mijn lot heeft maar één tak

Ik ben maar een student, zit, begrijp en droom

Wie reciteert het leven van het puntje van zijn lippen