Au Fin Fond D'une Contrée - Akhenaton

Cette histoire est une fable, le conteur de celle-ci est fiable

Et sans parler du Diable, le bohneur est friable

Car mon rgne en fait n’a jamais (c)t© minable.

Ma contr (c)e (c)tait de sable, mes sujets des ombres inombrables,

O№ l’amiti© (c)tait le ciment, le jeu, le piment,

L’amour l’agr (c)ment, la joie, l’aliment.

Nous vivions tous dans nos rЄves et nos passions

Mais la vie d’adulte a d (c)clench© un processus d'(c)limination.

De formidables randonn (c)es v (c)lo

Ђ pautre sustentatoire dans une station de m (c)tro.

Ou sont pass (c)s les rois, les reines qui nagure

Fabriquaient des cendriers pour la fЄte des pres?

Pourquoi ai-je perdu le sourire, avec un air si triste,

Pour des amis qui se sont tromp (c)s de pistes?

L’enfant qui sommeillait en moi s’est (c)vapor© Et malgr©, je d (c)sire rester.

Au fin fond d’une contr (c)e par les vents battus,

Je suis le roi fou d (c)suet, souverain d’un peuple de statues.

Ils ont tous quitt© mes rЄves, et moi je me souviens.

Les ombres sont des rЄves (x3)

Je regrette ces soir (c)es d'(c)t© o№ nous faisions des parties de cache-cache.

Les t-shirts plein de taches, planqu (c)s sous des bўches, sache

Que nous (c)tions des gosses comme les autres.

Esprit de libert©, les poumons gonfl (c)s de fiert©.

Pour mon malheur, l’enfance n’est pas (c)ternelle.

Le miel donna du fiel, et le rЄve devint sel.

L’enveloppe corporelle cru.

Les ombres m’ont quitt©, mes compagnons sont devenus des statues.

De tous ceux qui jouaient au soldat avec moi,

La moiti© ont d (c)sormais des traces sur le bras

Et je ferme les yeux afin que s’envole

Le souvenir de voir leurs mres les chercher la sortie de l'(c)cole.

L’amour qu’elles leurs portaient, l’attenion qu’elles leurs donnaient,

Se doutaient-elles qu’un jour, ils voleraient dans leurs porte-monnaies.

Mais JP, tu as grandis trop tґt, ton visage aujourd’hui me fait froid dans le

dos.

Tu as quitter mon royaume sans pr (c)venir.

Ton ombre est un souvenir, statue de glace f"t ton devenir.

Tu hantes ma contr (c)e avec un regard fig©.

Ici, tu as laiss© notre amiti©.

Comme le peuple de Loth, ils n’ont pas cru la mis (c)corde

Et quand je les aborde, dans leurs coeurs il pleut des cordes.

Sans ignorer qu’un peu d’amour peut changer la statue en

Ombre, libre, souple et sombre.

Pour pouvoir absorber le maximum de lumire,

La licorne chevauchant la crinire d’un (c)clair

Et tout est clair dans la nuit des songes.

Au moins je peux y chasser ces terribles regrets qui me rongent.

La r (c)ponse est changement de cap.

Pourquoi suis-je devenu comme un souverain de l'®le de Pўques?

Heureusement qu’une reine d’Orient m’a (c)pous©.

Elle m’a redonn© un peuple d’ombres afin de pouvoir gouverner.

Ma destin (c)e est jonch (c)e de paysages verts

Depuis que j’ai quitt© l'ennui de mon d (c)sert.

Ensuite, si mon mental va, des fois

Je ne puis l'(c)viter, je me revois.

Dit verhaal is een fabel, de verteller ervan is betrouwbaar

En niet te vergeten de Duivel, geluk is kruimelig

Omdat mijn heerschappij in feite nooit (c) armoedig is geweest.

Mijn contr (c)e (c) was zand, mijn onderwerpen ontelbare schaduwen,

Waar vriendschap (c) het cement, het spel, het kruid,

Houd van het amusement, de vreugde, de voeding.

We leefden allemaal in onze dromen en onze passies

Maar het volwassen leven heeft (c)een proces van (c)eliminatie in gang gezet.

Geweldige wandelingen (c)es v (c)lo

Ђ nog een lift in een m(c)tro-station.

Waar zijn de koningen gebleven, de koninginnen die zeuren?

Asbakken gemaakt voor het feest van de weilanden?

Waarom verloor ik mijn glimlach, terwijl ik er zo verdrietig uitzag,

Voor vrienden die de verkeerde leads hebben gekregen?

Het kind dat in mij sluimerde is (c)verdampt En ondanks dat zou ik (c)vader willen blijven.

In de diepten van een contr(c)e door de geslagen winden,

Ik ben de gekke koning van (c) niervet, heerser van een volk van standbeelden.

Ze verlieten allemaal mijn dromen, en ik herinner het me.

Schaduwen zijn dromen (x3)

Ik heb spijt van die avonden van (c)t© toen we verstoppertje speelden.

T-shirts vol vlekken, verstopt onder boomstammen, weet je

Dat wij (c) kinderen waren zoals de anderen.

Geest van vrijheid, longen gezwollen van trots.

Helaas voor mij is de kindertijd niet (c) eeuwig.

De honing gaf gal, en de droom werd zout.

De rauwe lichaamsenvelop.

De schaduwen hebben me verlaten, mijn metgezellen zijn standbeelden geworden.

Van allen die soldaat met mij speelden,

De helft heeft (c)sorbut-vlekken op de arm

En ik sluit mijn ogen zodat die wegvliegt

De herinnering aan het zien van hun moeders die naar hen zoeken als ze de (c)school verlaten.

De liefde die ze voor hen hadden, de aandacht die ze hen gaven,

Vermoedden ze dat ze op een dag uit hun portemonnee zouden stelen.

Maar JP, je bent te vroeg opgegroeid, je gezicht maakt me vandaag koud in de

rug.

Je verliet mijn koninkrijk zonder waarschuwing.

Je schaduw is een herinnering, een ijsbeeld is je toekomst.

Je achtervolgt mijn contr(c)e met een bevroren blik.

Hier verliet je onze vriendschap.

Net als de mensen van Lot geloofden ze niet in de mis(c)cord

En als ik ze benader, regent het in hun hart hevig.

Zonder te negeren dat een beetje liefde het beeld kan veranderen in

Schaduw, vrij, flexibel en donker.

Om de maximale hoeveelheid licht te kunnen absorberen,

De eenhoorn rijdt op de manen van een (c)clear

En alles is duidelijk in de nacht van dromen.

Ik kan tenminste deze vreselijke spijt die me aanvreet, uitbannen.

Het r (c) antwoord is natuurlijk van koers veranderen.

Waarom werd ik als een heerser van Paaseiland?

Gelukkig is een koningin van het Oosten (c) met mij getrouwd.

Ze gaf me een volk van schaduwen terug zodat ik kon heersen.

Mijn lot is bezaaid met groene landschappen

Sinds ik de verveling van mijn d(c)sert verliet.

Dan, als mijn gedachten gaan, soms

Ik kan er niet omheen, ik zie mezelf weer.