Bir Minik Kız Çocuğu - Ahmet Kaya

Ona her gün rastlardım, kuyruğun bir ucunda

Bir minibüs parası, sımsıkı avucunda

Uykusuna doymamış, kırpışan gözleriyle

Anlarsa baktığımı, başı inerde öne

Bildiğim kadarıyla ölmüş anne, babası

Okulundan koparıp işe koymuş ablası

Ne rüyalar görürdü, kim bilir yol boyunca

Hep gülümserdi yüzü, ansızın uyanınca

Bir minik kız çocuğu, saçları darmadağın

Yollarda yalın ayak üşür, üşür, üşür elleri

Meraklandım birkaç gün durakta görmeyince

Tanıyanlar söyledi, inanmadım ilk önce

Dalmış bir gün rüyaya mavi önlük içinde

Fabrika değil sanki, bir okul bahçesinde

İşte o an dişliler kapmış iki elini

Böyle ödemiş yavrum rüyanın bedelini

Tebessüm donup kalmış ağzının kenarında

Solu vermiş minik kız henüz ilk baharında

Bir minik kız çocuğu, bir minik kuş yüreği

Ölümün kucağında üşür, üşür, üşür elleri

Ik kwam hem elke dag tegen, aan de ene kant van de rij

Een minibusmunt, gebald in haar handpalm

Met zijn slapeloze, knipperende ogen

Als hij begrijpt dat ik kijk, is zijn hoofd naar beneden.

Voor zover ik weet, zijn overleden ouders

Zijn oudere zus, die hem van school haalde en aan het werk zette

Welke dromen hij had, wie weet onderweg

Haar gezicht lachte altijd, toen ze plotseling wakker werd

Een klein meisje, haar haar in de war

Blote voeten op de weg krijgen koude, koude, koude handen

Ik maakte me zorgen toen ik het een paar dagen niet bij de bushalte zag.

Degenen die het wisten zeiden: ik geloofde het eerst niet

Op een dag ondergedompeld in een droom in een blauw schort

Het is niet zoals een fabriek, op een schoolplein

Toen grepen de versnellingen zijn beide handen vast

Zo betaalde hij voor de droombaby

Mijn glimlach is bevroren in je mondhoek

Het kleine meisje dat haar adem heeft gegeven is nog in haar eerste lente

Een klein meisje, een klein vogelhart

In de schoot van de dood koude, koude, koude handen