Bir Anka Kuşu - Ahmet Kaya

Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi

Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi

Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular

Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi

Üşüştü birer birer çakallar üzerime

Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime

Anne, beni leş gibi yiyip talan ettiler

Teşhis edilmek için savurdular önüne

Yeryüzündeki acıların

Hepsini, hepsini tattım

Heder oldum, ekmeğime tütün kattım

Beni milyon kere yaktılar üst üste

Bir anka kuşu gibi anne, bir anka kuşu gibi anne

Kendimi külümden yarattım

Geceler tanır beni;

konarım, göçerim ben

Geceler tanır beni;

kan damlar, içerim ben

Anne, sen beni unut karanlığın bağrında

Kırmızılar ekerim, siyahlar biçerim ben

Suçüstü yakalandım bölüşürken kalbimi

Suçüstü, kelepçeyle yardılar bileğimi

Anne, ben diyar diyar umudun savaşçısı

Bir tutam sevgi için dağladım gözlerimi

Promethus’tum, çiviyle çakılırken taşlara

Ciğerimi kartallara yedirdim

Spartaküs'tüm, köleliğin çığlığında

Aslanlara yem oldum, tükendim

Kör kuyuların dibinde Yusuf’tum

Kerbela çölünde Hüseyin

Zindanlarda Cem Sultan, sehpada Pir Sultan

Kaçıncı ölmem, kaçıncı dirilmem bu?

Tanrılardan ateş çaldım

Yüzyıllarca tutuştum, üst üste yandım

Bir anka kuşu gibi anne, bir anka kuşu gibi

Kendimi külümden yarattım

Honderden koude vaten keerden zich tegen mij

Honderden ijzeren triggers tegelijkertijd aangedraaid

Mama, ze schoten me neer in de schaduw van de wilg

Je zoon, die je niet kon verdragen om te kussen, viel op de grond

Een voor een kwamen de coyotes op me af

Het is koud aan elke kant van mijn borst, mijn lever

Mam, ze aten me op en plunderden me

Ze werden voor hem gegooid om geïdentificeerd te worden

van de pijn op aarde

Ik heb ze allemaal geproefd

Ik werd een verspilling, ik voegde tabak toe aan mijn brood

Ze hebben me een miljoen keer achter elkaar verbrand

Moeder als een feniks, moeder als een feniks

Ik heb mezelf geschapen uit mijn as

Nachten kennen mij;

Ik land, ik migreer

Nachten kennen mij;

bloed druipt, ik drink

Moeder, je vergeet me in de boezem van de duisternis

Ik zaai rood, ik oogst zwart

Ik werd op heterdaad betrapt terwijl ik mijn hart verdeelde

Op heterdaad, ze braken mijn pols met handboeien

Moeder, ik ben een strijder van hoop van land tot land

Ik brandde mijn ogen voor een snuifje liefde

Ik was Promethus, aan de stenen genageld

Ik voedde mijn lever aan adelaars

Heel Spartacus in de roep van de slavernij

Ik ben aan de leeuwen gevoerd, ik ben uitgeput

Ik was Yusuf op de bodem van blinde putten

Hussein in de woestijn van Karbala

Cem Sultan in de kerkers, Pir Sultan op de salontafel

Hoe vaak is dit mijn dood, wat mijn opstanding is?

Ik heb het vuur van de goden gestolen

Ik heb eeuwenlang gebrand, de een na de ander verbrand

Moeder als een feniks, als een feniks

Ik heb mezelf geschapen uit mijn as