Tezgahtar Nebahat - Ahmet Kaya

Tezgâhtar bir kızdı o, permalı saçlarıyla

Herkese gülümserdi süzgün bakışlarıyla

Anasının elinden kaçırıp birkaç kuruş

Konserlere giderdi çılgın gözyaşlarıyla

Kırmızı hırkasıyla resimler çektirirdi

Keşfedilmek için hep Beyoğlu'nda gezerdi

Her akşam o şarkıcı, duvardaki posterden

Uzanıp rüya gibi dudağından öperdi

Ah, Nebahat, Nebahat

Bir gün görmedi rahat

Düşünür bulamazdı;

Kimdeydi bu kabahat?

Tezgâhtar bir kızdı o evi Sağmalcılar'da

Altı kardeş bir ana, birde kötürüm baba

İçki kumar peşinde boş vermiş bir abisi

Devlete karşı gelmiş bir ablası mahpusta

Kırmızı hırkasını ah seneler eskitti

Sonunda rüyasını sandığına kilitledi

Mahalleden biriyle heveslendi sevmeye

Hayırsız çıktı oğlan, zengin bir dula gitti

Ah, Nebahat, Nebahat

Ona gülmedi hayat

Sonunda anladı ki

Kendindeydi kabahat

Ze was een winkelbediende, met haar gepermanent haar

Hij lachte altijd naar iedereen met zijn gladde ogen

Hij stal een paar centen uit de handen van zijn moeder.

Hij ging naar concerten met gekke tranen

Hij maakte altijd foto's met zijn rode vest

Hij zwierf altijd rond in Beyoğlu om ontdekt te worden.

Elke avond zingt die zanger van de poster aan de muur

Hij zou zijn hand uitstrekken en haar op de lippen kussen als een droom

Oh, Nebahat, Nebahat

Geen dag comfortabel gezien

De denker kon het niet vinden;

Wiens schuld was dit?

Ze was een klerk meisje, haar huis is in Sağmalcılar

Zes broers en zussen, een moeder en een kreupele vader

Een broeder die het drinken en gokken heeft opgegeven

Een oudere zus die zich tegen de staat heeft verzet, zit in de gevangenis

Oh, hij heeft zijn rode vest door de jaren heen versleten.

Eindelijk sloot hij zijn droom op in zijn borst

Hij stond te popelen om lief te hebben met iemand uit de buurt

De jongen bleek slecht te zijn, ging naar een rijke weduwe

Oh, Nebahat, Nebahat

Het leven lachte hem niet uit

Eindelijk besefte dat

het was zijn schuld