Gururla Bakıyorum Dünyaya - Ahmet Kaya

Birer birer, biner biner ölürüz

Yana yana, döne döne yine geliriz, vay canım

Biz dostu da düşmanı da elbet bilriz

Vurulup düşenler canım darda kalmasın, ay gülüm

Vurulup düşenler canım darda kalmasın

Çünkü isyan bayrağıdır böğrüme saplanan sancı

Çünkü harcımı öfkeyle, imanla karıyorum

Ve kederin

Ve solgun yüzlü işçilerin üzerine

Dağ başlarının hırçınlığı savruluyor benden

Çünkü beni ateşiyle dimdik tutan kin

Çünkü benim gözbebeklerimde tutuşan şafak

Miting afişleri, cesur pankartlar

Ve binlerce militan

Derin denizlerin aydınlığı

Zorlu sabahlar

Gökyüzü ve lale

Sıkılmış bir yumruk gibi giriyoruz hayata

Çünkü ben sevdigim kızı

Yaşamak gibi, halkım gibi sevdiğim kızı, ki şiirini yazamayan

Ve türküsünü söyleyemeyen halkım gibi

Binlerce ve binlerce kurşunlanan halkım gibi

Zincire vurulan

Şavaşlara yollanan

Vergilere bağlanan halkım gibi

Felç olmuş yalnızlıklara bırakarak

Büyük acıların ve göz yaşının içine bırakarak

Şiirlerimin bir bıçak gibi ışıldadığı

Devrim türkülerini

Ve baş kaldırmayı öğreten dudaklarını

Bir kere olsun öpmeden

Bir kere olsun tutmadan kaygısızca

Serin bir yaz gecesi gibi ürperen ellerini

Hatta boynunu ve ayak bileklerini

Bilemeden, bilemeden, bilemeden

Vurdum yüreğimi şanlı kavgaya

Barışın ve özgürlügün dağlarına yürüyorum işte

Yiğitsen uslandır beni

Ey yasakların, kahpeliğin

Ve soygunların koruyucusu

Türkü çağıran kızlarımı sustur

Ve kahraman oğullarımı

Mezar kaza kaza kederli, kızgın

Tohum serpe serpe hünerli

Ve sömürüle sömürüle bomboş

Ve açlığın ve zulmün izlerini

Derin uçurumlarında taşıyan ellerimi

Ve tırpanlara sarılan ellerimi

Mavzerlere sarılan ellerimi

Zincirlere vur gücün yeterse

Ama adına yaşamak dersen

Rezilce

Çatlayan tomurcuğun

Doğan çocugunü çığlığını duymadan

Gül benizli sevgilinin

Titreyen gögüslerini öpmeden doyasıya

Korka korka, yana yana

Hergün biraz daha derinden

Hergün biraz daha kapkara duyarak ölümü

Aç ve arkasız

Köpekleşerek yaşamak dersen

Bu yürek

Çat diye çatlasın ulan!

Kirsiz, passız

Arı duru özümüz

Namussuza kanlı hançer sözümüz

Çok uzaktır dostlar bizim yolumuz

Durana, yürüyene bin selam olsun

Birer birer, biner biner ölürüz

Yana yana, döne döne yine geliriz, vay canım

Biz dostu da düşmanı da elbet bilriz

Vurulup düşenler gülüm darda kalmasın, ay canım

Vurulup düşenler gülüm darda kalmasın

Gel gelelim parlayan güneşi

Emekçi kalkların

Kahraman halkların güneşini

Şehvetle içine dolduran toprak

Şimdi sımsıcak, şimdi ulaşılmaz

Şimdi olgun meyvalarla dolu

Bahar bahçelerini sarmaktadır Dünya'ya

Ve gülbenizli sevgililerin dudaklarında hayat

Bizi aşka ve kavgaya çağırmaktadır

Bıçak kemiğe dayandıgı

Ok yaydan fırladığı için değil

Bu bezirgan saltanatı

Bu zulüm bitsin diye

Ağaran günler için

Yeni bir dünya uğruna

Yüzlerinde cesaretin onuru

Ve imanlı gücü döğüşen Dünya'nın

Emperyalizme karşı dövüşen Dünya'nın

Ve ölüme

Gülerek koşan genç savaşçıların

Albayrakları dalgalansın

Dalgalansın, dalgalansın

Kinle boğuşan yorgun yüregi

Aydınlansın diye anamın

Felâketler geçirmiş anamın

Dişleri dökülmüş, kederli ağzı

Ağlamaya hazır gözleri

Safrası ve sonsuz ve dağları eriten sabrı

Merhameti

Yani bir bütün halinde insanlığımız

Yunsun, arınsın diye durgun pınarlarda

Alınterinin namusu kurtulsun diye

Kurtulsun diye sıcak somun

Acı soğan ve çiçekli basmalar

Ahdettik, vefaettik

Kelle koyduk

Ölen ölür dostlar

Düşmanlar hey, hey

Kalan sağlar!

Kirsiz, passız

Arı duru özümüz

Namussuza kanlı hançer sözümüz

Çok uzaktır dostlar bizim yolumuz

Durana, yürüyene bin selam olsun

We sterven één voor één, duizend voor één

Zij aan zij, rond en rond komen we weer, wow

Natuurlijk kennen we vriend en vijand

Laat degenen die geraakt en gevallen zijn niet in de problemen komen, mijn roos

Laat degenen die geraakt worden niet in de problemen komen

Omdat het de vlag van rebellie is, de pijn in mijn zij

Want ik meng mijn geld met woede, met geloof

En jouw verdriet

En op de bleke arbeiders

De woestheid van de bergtoppen waait van me af

Want de wrok die me overeind houdt met zijn vuur

Want de dageraad brandt in mijn oogbollen

rallyposters, dappere spandoeken

En duizenden militanten

De helderheid van de diepe zee

zware ochtenden

lucht en tulp

We gaan het leven binnen als een gebalde vuist

Want het meisje van wie ik hou

Zoals het leven, zoals mijn mensen, het meisje van wie ik hou, dat haar poëzie niet kan schrijven

En zoals mijn mensen die hun lied niet kunnen zingen

Zoals mijn mensen die door duizenden en duizenden werden neergeschoten

geketend

naar oorlogen gestuurd

Zoals mijn belastingplichtigen

Verlamde eenzaamheid verlaten

Met veel pijn en tranen verlaten

Waar mijn gedichten schijnen als een mes

Revolutie liedjes

En je lippen die leren rebelleren

zonder een keer te kussen

zorgeloos zonder een keer vast te houden

Handen trillen als een koele zomernacht

Zelfs je nek en enkels

zonder te weten, zonder te weten, zonder te weten

Ik schoot mijn hart in de glorieuze strijd

Hier loop ik naar de bergen van vrede en vrijheid

Als je dapper bent, tem mij dan

O je verboden, je bitch

En de beschermer van overvallen

Stil mijn meisjes die Turks bellen

En mijn heroïsche zonen

Ernstig ongeval ongeval verdrietig, boos

Strooi de zaden zijn handig

En leeg met uitbuiting en uitbuiting

En de sporen van honger en onderdrukking

Mijn handen in hun diepe afgrond dragen

En mijn handen gewikkeld in zeisen

Mijn handen klampen zich vast aan de Mausers

Raak de kettingen als je kunt

Maar als je het leven noemt

berucht

gebarsten knop

Zonder de kreet van je geboren kind te horen

Je minnaar met rozengezicht

zonder haar trillende borsten te kussen

Wees bang, zij aan zij

Elke dag een beetje dieper

De dood elke dag een beetje donkerder horen

hongerig en rugloos

Als je met een hond wilt leven

dit hart

Laat het barsten!

Vuilvrij, roestvrij

Onze pure essentie van bijen

Ons bloedige dolkwoord aan de oneer

Het is te ver, vrienden, onze weg

Duizend groeten aan degenen die staan ​​en lopen

We sterven één voor één, duizend voor één

Zij aan zij, rond en rond komen we weer, wow

Natuurlijk kennen we vriend en vijand

Laat degenen die geraakt zijn en vallen niet in de problemen komen, mijn liefste

Laat degenen die geraakt worden niet in de problemen komen

Laten we naar de stralende zon komen

Sta zwoegend op

de zon van heroïsche volkeren

aarde gevuld met lust

Nu is het warm, nu is het buiten bereik

Nu vol rijp fruit

De lente wikkelt zijn tuinen naar de aarde

En het leven op de lippen van rozenbloedige minnaars

Het roept ons op om lief te hebben en te vechten

Het mes rust op het bot

Niet omdat de pijl uit de boog sprong

Het bewind van deze koopman

Om deze vervolging te beëindigen

Voor de grijze dagen

voor een nieuwe wereld

De eer van moed in hun gezichten

En de trouwe kracht van de strijdende wereld

Wereld strijd tegen imperialisme

en tot de dood

Van jonge krijgers die lachend rennen

Laat hun vlaggen wapperen

Laat het zwaaien, laat het zwaaien

Vermoeid hart worstelend met haat

Voor mijn moeder om te verlichten

Mijn moeder die rampen had geleden

tandeloze, treurige mond

ogen klaar om te huilen

Zijn gal en geduld dat het eindeloze en de bergen doet smelten

Zijn genade

Dus onze mensheid als geheel

Voor Yunsun om te worden gezuiverd in de stille bronnen

Om de eer van uw offerte te bewaren

Heet brood om van af te komen

Bittere uien en bloeiende basmas

We hebben een belofte gedaan, we zijn overleden

We zetten het hoofd

dood sterven vrienden

Vijanden hey hey

Laat de rest!

Vuilvrij, roestvrij

Onze pure essentie van bijen

Ons bloedige dolkwoord aan de oneer

Het is te ver, vrienden, onze weg

Duizend groeten aan degenen die staan ​​en lopen