Denizin Ardı Özgürlük - Ahmet Kaya

Ne demeli şimdi

Bir çiğdemin toprağı yırtışını seyredişim

Göğe mi dokunmalı, ucuna mi körpe filizin?

Öyleyse karanlık sokaklarda koştuğumu düşün

Ay gene bir kadın gibi sarkıyorken denize

Dirseklerimle böğrüme gömdüğüm titremeyi düşün

Oradan göğsümü kaplayışını soğuk bir terin

İlk sözcüğü anlamla birleştiren çocuğu düşün

Onun kavradıkça derinleşen şarkısını

Vay perçemle günün huysuzluğu dolaşan kısrak

Vay acemi öpüşlerden gövdeme boşalan acımtırak haz

Telaş, kıvranış, parıltılı gözlerdeki atılganlık

Ya görevin ne senin, görevin?

Oynaşmak değil mi içimdeki savaşmak duygusuyla?

Ve benim nevresimim kararmışsa kirden, rutubetten

Sarhoşsam gülümseyişlerden ağlayışlardan

Ve kaynak sularıyla üstüme yağan aydınlık hulyaları

Senden gelen ısıyla koruyorsam

Ne demeli simdi

Ey serçelerin sabahlarla doluştuğu cıvıltı?

Ey bir romanın olur olmaz yerinde dikkatti çeken hayal

Kalbimi çevreleyen sevda gözeneyi

Acıyış, şefkat, umursayış, hırçınlık seli

Beni düşün öyleyse

Beni hayretin ve karanlığın eşiğinde

Beni fitillerde başlayan bir fısıltı

Anında ilk satırı yazarken bir bildirinin

Kulaktan kulağa dolaşan haberlerin bağrında

Beni dar camlarda değil

Bir bulutun seyrinde düşün

Burada ortasında sıçraya sıçraya kabaran alevlerim

Wat moet ik nu zeggen?

Ik kijk hoe een krokus de grond verscheurt

Moet je de lucht of het topje van je jonge spruit aanraken?

Dus denk dat ik door de donkere straten ren

Terwijl de maan weer als een vrouw naar beneden hangt,

Denk aan de rilling die ik begroef met mijn ellebogen in mijn zij

Vanaf daar bedekte een koud zweet mijn borst.

Denk aan het kind dat het eerste woord met betekenis verbindt

Zijn lied dat dieper wordt als ik het begrijp

wauw, de humeurige merrie van de dag met mijn kuif

Wauw, het bitterzoete plezier dat uit de prille kusjes op mijn lichaam stroomt

De ophef, het kronkelen, de assertiviteit in de fonkelende ogen

Wat is uw plicht, uw plicht?

Is het niet om te spelen met het gevoel van vechten in mij?

En als mijn beddengoed zwart is geworden van vuil, vocht

Als ik dronken ben van glimlachen en huilen

En de lichtgevende dromen die op mij neerregenen met bronwater

Als ik bescherm met de hitte van jou

Wat moet ik nu zeggen?

O het getjilp van de mussen in de ochtend?

Oh, de droom die de aandacht trekt zodra een roman wordt

De porie van liefde die mijn hart omringt

De vloed van medelijden, mededogen, zorg, wrok

dus denk aan mij

Verbaas me en op de rand van de duisternis

Een fluistering die me op lonten begint

Maak direct een statement tijdens het typen van de eerste regel

In het hart van het nieuws dat van oor tot oor circuleert

niet ik in smalle ramen

Denk in de loop van een wolk

Hier springen mijn vlammen in het midden omhoog