Şafak Türküsü - Ahmet Kaya

Beni burada arama

Arama anna

Kapida ADIMI sorma

Saclarina yýldýz düsmüs

Koparma anne aglama.

Kac zamandir yüzüm…

Gözlerim … bekledim

Uzarken … kulagim kiriste

…özledim …

Yasamak isterseken delice

Ah.verebilseydim… keske

ÇÜKÜ avcunda kosan herbir …

Tepeden tirnaga ogula

Ve kiza kesmis

Bir ülkeye armagan

Düslerimle sinirsiz

Diretmisligimle genc

Saskinligimla cocuk devrederken sirdasima

Usulca aci verdi yanagimda tomurcuk

Pir Sultan’i düsün anne, Seyh Bedretinn’i

Börklüce'yi, Torlak Kemal’i

Insanlari düsün anne

Düsün ki yüregin sallansin

Düsün ki o an güzel günlere inanan

Mutlu bir Yusufcuk havalansin

Yani benim güzel annem

Ala safaginda ülkemin yildiz ucurmak varken

Oturup yildizlar icinde kendi buruk kanimi ictim

Ne garip duygu su ölmek

Öptügüm kizlar geliyor aklima

Bir aciklamasi vardir elbet giderken dar agacina

Geride masa üstünde boynu bükük

Kaldi kagit kalem.

Bagisla beni güzel annem

Ogul tadinda bir mektup yazamadim diye

Kizma bana.

Elleri deysin istemedim

Gözleri deysin istemedim

Aglayip kokluyacaktin

Belki bir ömür tasiyacaktin koynunda.

Yasamak agrisi asildi boynumda

Oysa türkü tadinda yasamak isterdim

Ölmek ne garip sey anne

Bayram kartlarinin tutsakligindan asirip bayrami

Sedef kakmali bir kutu icinde

Vermek isterdim cocuklarin ellerine

Sonra, sonra benim güzel annem

Damdan düser gibi vurulmak isterdim bir kiza

Gecenin kiyisinda durmusum

Kefenin cebi yok

Koynuma yildiz doldurmusum

Kosun cocuklar kosun

Sabah üstüme üstüme geliyor

Kisacasi güzel annem

Bir cicegi düsünürken ürpermek yok

Gülmek umud etmek özlemek

Ya da mektup beklemek

Gözleri yatirip iraklara.

Ölmek ne garip anne

Artik duvarlari kanatircasina tirnagimla

Saskin umutlu siirler yazamiyacagim

Mutlak bir inancla gözlerimi tavana cakamiyacagim

Baba olamiyacagim örnegin

Toprak olmak ne garip sey anne.

Ucurumlarki sende büyür

Dagdir ki sende göcer

Ben bayram derim cicek derim

Cam diplerine acmis kanatlarini kozalak derim

Gül yanakli cocuga benzer

Yinede oglunu yitirmek ne garip sey anne

Her kavgada ölen benim

Bayrak tutan carpisan

Her kadin topragi tirnakliyarak

Dogurur beni

Özlem beni kavga benim ask benim

Bekle beni anne.

Bir sabah cikagelirim

Bir sabah anne bir sabah

Acini süpürmek icin actiginda kapiyi

Adi baska sesi baska

Nice yasitim

Koynunda çiçekler

Çiçekler icinde bir ülke getirirler

bel me niet hier

zoek Anna

Vraag niet naar mijn naam aan de deur

Je haar heeft een ster

Niet huilen mama.

Hoe lang is mijn gezicht...

mijn ogen... ik heb gewacht

Terwijl ik me uitrek... mijn oor op de balk

…Ik mis …

Het is gek als je wilt leven

Ah, ik wou dat ik kon geven...

Iedereen wiens DICK in de palm van zijn hand loopt...

van kop tot teen

En ze sneed een kiza

cadeau aan een land

boos op mijn dromen

jong met mijn aandringen

Met mijn verbazing, mijn vertrouweling

Zachtjes doet het pijn aan een knop op mijn wang

Denk aan Pir Sultan, moeder, Sheikh Bedretinn

Börklüce, Torlak Kemal

denk aan mensen mama

Denk dat je hart zal beven

Denk dat degene die op dat moment in goede dagen gelooft

Laat een gelukkige Libelle vliegen

Dus mijn mooie moeder

Bij het aanbreken van mijn land, wanneer de sterren waaien

Ik zat en dronk mijn eigen bittere bloed tussen de sterren

Wat een vreemd gevoel om water te sterven

Ik denk aan de meisjes die ik kuste

Natuurlijk is er een verklaring voor de smalle boom onderweg

Gebogen over de tafel achterin

De papieren pen is weg.

vergeef me mijn mooie moeder

Omdat ik geen zoon-achtige brief kon schrijven

Wees niet boos op mij.

Ik wilde niet dat je handen zei

Ik wilde niet dat je ogen zei

Je zou huilen en ruiken

Misschien zou je een leven lang in je boezem dragen.

De pijn van het leven hing in mijn nek

Ik zou echter willen leven in de smaak van een lied

Wat vreemd om te sterven, moeder

De vakantie vieren vanuit de gevangenschap van kerstkaarten

In een parelmoer ingelegd doosje

Ik zou het aan de handen van kinderen willen geven

Dan, later mijn mooie moeder

Ik zou graag geraakt willen worden zoals een dak op een meisje valt

Ik stond aan de oever van de nacht

De lijkwade heeft geen zakken

Ik heb een ster op mijn schaap gezet

rennen jongens rennen

De ochtend komt naar me toe

Kortom, mijn mooie moeder

Geen koude rillingen bij het denken aan een bloem

lach hoop miss

Of wacht op een brief

Richt je ogen op Irak.

Wat een vreemde dood om te sterven

Nu spijker ik tegen de muren alsof ik bloed

Ik kan geen verwarde hoopvolle gedichten schrijven

Ik zal niet in staat zijn om met absoluut vertrouwen naar het plafond te staren

Ik kan bijvoorbeeld geen vader zijn

Wat vreemd om aarde te zijn, moeder.

De kliffen groeien in jou

Het is de berg die in jou migreert

Ik noem het een feestdag, ik noem het een bloem

Ik noem je vleugels, die open zijn tot aan de onderkant van het glas, kegels

Net als bij een kind met roze wangen

Toch, wat vreemd om je zoon te verliezen, moeder

Ik ben degene die sterft in elk gevecht

Carpisan met een vlag

Elke vrouw spijkert de grond vast

Het baart mij

verlangend dat ik tegen mijn liefde vecht

Wacht op me mama.

Ik ben op een ochtend weg

op een ochtend moeder op een ochtend

Wanneer je de deur opent om je pijn weg te vegen

Een andere veel voorkomende stem

ik leef leuk

bloemen in je boezem

Ze brengen een land in bloemen