This Only - Aga Zaryan

A valley and above it forests in autumn colors

A voyager arrives, a map led him here

Or perhaps memory

Once, long ago, in the sun

When the first snow fell, riding this way

He felt joy, strong, without reason

Joy of the eyes

Everything was the rhythm

Of shifting trees, of a bird in flight

Of a train on the viaduct, a feast of motion

He returns years later, has no demands

He wants only one, most precious thing:

To see, purely and simply, without name

Without expectations, fears, or hopes

At the edge where there is no I or not-I

Een vallei en daarboven bossen in herfstkleuren

Een reiziger arriveert, een kaart leidde hem hierheen

Of misschien geheugen

Eens, lang geleden, in de zon

Toen de eerste sneeuw viel, op deze manier rijden

Hij voelde vreugde, sterk, zonder reden

Vreugde van de ogen

Alles was het ritme

Van verschuivende bomen, van een vogel in de vlucht

Van een trein op het viaduct, een feest van beweging

Hij keert jaren later terug, heeft geen eisen

Hij wil maar één, meest waardevolle ding:

Om te zien, puur en eenvoudig, zonder naam

Zonder verwachtingen, angsten of hoop

Aan de rand waar geen ik of geen ik is