В коридоре славы - Афазия

Фотографии в ряд память ставит в тебе,

Но с рассветом сгорят без следа, без остатка.

Каждый день каждый час, сберегая в душе,

Все растратил за раз, обменяв жизнь когда-то.

А взамен лед дорог, лед натянутых струн.

А взамен звон стекла и разменных монет,

Невесомая пыль укрывает твой дом.

Просишь Бога помочь, просишь Бога простить,

Просишь память свою отпустить и забыть,

Все чего не вернуть в новом мире твоем.

В коридоре славы, все пройти мечтают,

На мраморном полу взглянуть судьбе в глаза.

Но зеркала кругом яркий свет отражают.

Замерзшие следы уводят в никуда,

Уводят в никуда…

Ты имел целый мир, бесконечно большой,

Освещенный звездой с редким именем Солнце.

Но однажды на миг стало мало одной

И звезды и любви, и истории в бронзе

А взамен лед дорог, лед натянутых струн.

А взамен звон стекла и разменных монет,

Невесомая пыль укрывает твой дом.

Просишь Бога помочь, просишь Бога простить,

Просишь память свою отпустить и забыть,

Все чего не вернуть в новом мире твоем.

В коридоре славы, все пройти мечтают,

На мраморном полу взглянуть судьбе в глаза.

Но зеркала кругом яркий свет отражают.

Замерзшие следы уводят в никуда,

Уводят в никуда…

Ты так долго бежал, плыл где нет переправы,

Чтобы встретить себя

В коридоре славы, все пройти мечтают,

На мраморном полу взглянуть судьбе в глаза.

Но зеркала кругом яркий свет отражают.

Замерзшие следы уводят в никуда,

Уводят в никуда…

Het geheugen zet foto's op een rij in jou,

Maar met de dageraad zullen ze branden zonder een spoor achter te laten, zonder een spoor achter te laten.

Elke dag elk uur, reddend in de ziel,

Ik heb alles in één keer uitgegeven, mijn leven één keer uitgewisseld.

En in ruil daarvoor het ijs van wegen, het ijs van gespannen snaren.

En in ruil daarvoor het geluid van glas en wisselgeld,

Gewichtloos stof bedekt je huis.

God vragen om te helpen, God vragen om te vergeven

Je vraagt ​​je geheugen om los te laten en te vergeten,

Dat alles kan niet worden teruggegeven in jullie nieuwe wereld.

In de gang van glorie droomt iedereen van passeren,

Kijk op de marmeren vloer het lot in de ogen.

Maar spiegels rondom weerkaatsen fel licht.

Bevroren voetafdrukken leiden nergens toe

Nergens naartoe gebracht...

Je had een hele wereld, oneindig groot,

Verlicht door een ster met de zeldzame naam Sun.

Maar op een dag, voor een moment, was één niet genoeg

En sterren en liefde en verhalen in brons

En in ruil daarvoor het ijs van wegen, het ijs van gespannen snaren.

En in ruil daarvoor het geluid van glas en wisselgeld,

Gewichtloos stof bedekt je huis.

God vragen om te helpen, God vragen om te vergeven

Je vraagt ​​je geheugen om los te laten en te vergeten,

Dat alles kan niet worden teruggegeven in jullie nieuwe wereld.

In de gang van glorie droomt iedereen van passeren,

Kijk op de marmeren vloer het lot in de ogen.

Maar spiegels rondom weerkaatsen fel licht.

Bevroren voetafdrukken leiden nergens toe

Nergens naartoe gebracht...

Je rende zo lang, zwom waar geen oversteek is,

Om mezelf te ontmoeten

In de gang van glorie droomt iedereen van passeren,

Kijk op de marmeren vloer het lot in de ogen.

Maar spiegels rondom weerkaatsen fel licht.

Bevroren voetafdrukken leiden nergens toe

Nergens naartoe gebracht...