Oslo - Adrien Gallo

Oslo s’est endormie

Je prends le train de nuit

Sur le hublot, la pluie

Mes sanglots retranscris

Oslo s’est évanouie

Et par le train de minuit

Je regagne Paris

Mais je perds une amie

Elle était belle

Quand il se mettait à neiger

Elle était celle

Dont on osait s’approcher

Intrépide et solennelle

Quand elle défiait l’immensité

Une étincelle

Avant que tout parte en fumée

Oslo, c’est pas ici

Ce n’est plus aujourd’hui

C’est une tristesse enfouie

C’est un mot interdit

Oslo, c’est bien fini

C’est une autre, une autre vie

Mes amours, mes amis

Pour toujours, sont partis

Tant pis pour elle

Si elle ne veut plus me parler

Elle était belle

Quand on frôlait l'éternité

Je me rappelle

Nos boréales matinées

Mais plus rien ne vaut la peine

Si tu peines à aimer

Tant pis pour elle

Si elle ne veut plus me parler

Elle était belle

Quand on frôlait l'éternité

Je me rappelle que souvent

Elle me disait

Rien ne vaut la peine

Si tu peines à aimer

Mon dieu qu’elle était belle

Quand elle se mettait en danger

Elle était celle

Dont j’ai toujours rêvé

Interdite et sensuelle

Quand elle défiait l’obscurité

Un arc-en-ciel

Avant que tout parte en fumée

Oslo viel in slaap

Ik neem de nachttrein

Op de patrijspoort, de regen

Mijn getranscribeerde snikken

Oslo viel flauw

En bij de middernachttrein

Ik ga terug naar Parijs

Maar ik verlies een vriend

Ze was prachtig

Toen het begon te sneeuwen

Zij was degene

Die we durfden te benaderen

Onverschrokken en plechtig

Toen ze de onmetelijkheid trotseerde

een vonk

Voordat het allemaal in rook opgaat

Oslo is er niet

Het is niet meer vandaag

Het is een begraven verdriet

Het is een verboden woord

Oslo, het is voorbij

Het is een ander, een ander leven

Mijn liefdes, mijn vrienden

Voor altijd zijn weg

Jammer voor haar

Als ze niet meer met me wil praten

Ze was prachtig

Toen we dicht bij de eeuwigheid waren

ik herinner

Onze boreale ochtenden

Maar niets is het meer waard

Als je het moeilijk vindt om lief te hebben

Jammer voor haar

Als ze niet meer met me wil praten

Ze was prachtig

Toen we dicht bij de eeuwigheid waren

Ik herinner me vaak

Ze vertelde me

Niks waard

Als je het moeilijk vindt om lief te hebben

Mijn god wat was ze mooi

Toen ze zichzelf in gevaar bracht

Zij was degene

waar ik altijd van heb gedroomd

Verboden en sensueel

Toen ze de duisternis trotseerde

Een regenboog

Voordat het allemaal in rook opgaat