Ils solitudes - Adrien Gallo

Tant de nuits, si peu de jours

Pour ne pas avoir peur

Aveugles, on se bouscule, on court

Pour un peu de chaleur

Si peu d’envie, si peu d’amour

Pour d’inombrable cœurs

Les cris, les appels au secours

Dans la cohue, se meurent

Et moi, je bannis l’habitude

Cet inhérente solitude

Puisqu’ici rien n’est certitude

Dis-le moi, une dernière fois

Il n’y a pas de futur, de passé

Là où je vais, c que je vois

N’exist pas si tu n’es plus jamais à mes côtés

Dans les dancings, on fait la cour

On oublie le malheur

Mais lorsque vient le petit jour

C’est le vide, la douleur

Aveugles, on se bouscule, on court

Mal à l’intérieur

Tant d’artifice et de velour

De mirages et de leurres

Je te dis bannis l’habitude

Et cette étrange solitude

Puisque ma seule certitude

C’est elle et moi, c’est elle et moi

Des jours, des mois, de si longues années

À se chercher dans le grand froid

Bien au-delà de ce qu’il apparait, tu apparais

Mais de nos ils solitudes

On ne se voit pas, on s'élude

Prisonniers de nos inquiétudes

C’est elle et moi, c’est elle et moi

Des jours, des mois, de si longues années

À se chercher dans le grand froid

Bien au-delà de ce qu’il apparait, tu apparais

Zo veel nachten, zo weinig dagen

Om niet bang te zijn

Blind, we haasten, we rennen

Voor een beetje warmte

Zo weinig verlangen, zo weinig liefde

Voor ontelbare harten

De kreten, schreeuwt om hulp

In de crush, sterf

En ik ban de gewoonte uit

Deze inherente eenzaamheid

Aangezien hier niets zeker is

Vertel me, nog een laatste keer

Er is geen toekomst, geen verleden

Waar ik ga, wat ik zie

Bestaat niet als je nooit meer aan mijn zijde bent

In de danszalen, we hof

We vergeten het ongeluk

Maar als de dag komt

Het is de leegte, de pijn

Blind, we haasten, we rennen

Slecht van binnen

Zoveel kunstgrepen en fluweel

Mirages en lokvogels

Ik zeg je, verban de gewoonte

En deze vreemde eenzaamheid

Sinds mijn enige zekerheid

Het is zij en ik, het is zij en ik

Dagen, maanden, zoveel jaren

Op zoek naar jezelf in de diepe kou

Ver voorbij wat het lijkt, jij verschijnt

Maar van onze eenzaamheid

We zien elkaar niet, we ontwijken elkaar

Gevangenen van onze zorgen

Het is zij en ik, het is zij en ik

Dagen, maanden, zoveel jaren

Op zoek naar jezelf in de diepe kou

Ver voorbij wat het lijkt, jij verschijnt