Atlas - Adrien Gallo

Les yeux sur le Levant

Les cheveux dans le vent

J’ai trouvé ma place

Je serai loin devant

Sur les cimes d’un volcan

D’un Atlas

Que rien ne dépasse

De ces ciels incandescents

Je n’en avais pas eu vent

Sur les hauteurs je t’attends

Entre lueur et néant

Toi qui ne dors plus la nuit qui compte comme absent

Toi qui pousse en vain les cris que personne n’entend

Je te cherche dans les foules des viles océans

Parmi les anonymes passants

Il en fallait du temps

Des étés, des printemps

Pour que passe

La fièvre et les frasques

Mais pouvons nous être insouciants

Quand nous ne sommes plus innocents?

Ouh Atlas

J’ai brisé la glace

De ces heureux firmaments

Je n’en avais pas eu vent

À la lisière je t’attends

Entre lumière et néant

Toi qui ne viens pas d’ici, qui ris comme un enfant

Toi qui comme moi me dis rêve à contre-courant

Je te cherche comme un fou parmi les inconscients

Parmi les heureux, les ignorants

De ces Soleils incessants

Je n’en avais pas eu vent

J’irai là où tu te rends

Entre lueur et néant

Toi qui ne dors plus la nuit qui compte les absents

Toi qui comme moi frémis rêve à contre-courant

Je t’ai cherché dans les foules des viles océans

Parmi tous ces heureux figurants

Parmi les immobiles passants

(Merci à Thibault pour cettes paroles)

Ogen op de Levant

haren in de wind

Ik heb mijn plek gevonden

Ik zal ver vooruit zijn

Op de toppen van een vulkaan

Van een atlas

Dat niets overtreft

Van deze gloeiende luchten

ik had er nog niet van gehoord

Op de hoogte wacht ik op je

Tussen licht en niets

Jij die niet meer slaapt de nacht die telt als afwezig

Jij die tevergeefs de kreten uit die niemand hoort

Ik zoek je in de drukte van de verachtelijke oceanen

Onder de anonieme voorbijgangers

Het kostte tijd

zomers, lentes

Voor wat er gebeurt?

De koorts en de grappen

Maar kunnen we onvoorzichtig zijn?

Als we niet langer onschuldig zijn?

Ooh Atlas

Ik brak het ijs

Van deze gelukkige firmamenten

ik had er nog niet van gehoord

Aan de rand wacht ik op je

Tussen licht en niets

Jij die hier niet vandaan komt, die lacht als een kind

Jij die, net als ik, tegen mezelf zegt dat ik tegen de stroom in moet dromen

Ik ben op zoek naar jou als een gek tussen het onbewuste

Onder de gelukkigen, de onwetenden

Van deze onophoudelijke zonnen

ik had er nog niet van gehoord

Ik zal gaan waar jij gaat

Tussen licht en niets

Jij die niet meer slaapt, de nacht die de afwezigen telt

Jij die, net als ik, huivert, droomt tegen de stroom in

Ik zocht je in de drukte van de verachtelijke oceanen

Tussen al deze vrolijke extra's

Tussen de roerloze voorbijgangers

(Met dank aan Thibault voor deze teksten)