La Camera 21 - Adriano Celentano

La camera 21

Le tende bianche e blu

La stessa cameriera

Con un anno in più

Un rubinetto perde

Mi dice lei di là

Ma dire che lo so

Come si fa

Ci penso a tutto io

Mi aveva detto lei

Dormiamo lì

Mangiamo poi dai miei

Ed era così mia moglie

Che la scoprivo allora

Con tutte le sue voglie

Di conquistarmi ancora

E io… e io… e io.

Pensavo a quella notte

Con l’altra proprio lì

Che bello il temporale

Quando si è così

Pensavo giù al portiere

Che fosse furbo un po'

E che non mi chiedesse

Come sto

Che bella che è mia moglie

E la scappavo via

E' meglio di quell altra

E poi è mia

E poi capisce e penso

Io a niente e più a nessuno

Adesso sì che ha un senso

La camera 21

E poi… noi… noi…

Adriano Celentano — 21

Kamer 21

De blauwe en witte gordijnen

Dezelfde serveerster

Met nog een jaar

Een kraan lekt

Ze vertelt me ​​vanaf daar

Maar om te zeggen dat ik het weet

Hoe je het doet

Ik zorg voor alles

Ze vertelde me

We slapen daar

Dan eten we bij mijn ouders

En zo was mijn vrouw

Dat ik het toen ontdekte

Met al zijn verlangens

Om mij weer te veroveren

En ik... en ik... en ik.

Ik dacht aan die nacht

Met de andere daar

Hoe mooi de storm

Als je zo bent

Ik dacht aan de portier beneden

Dat hij een beetje slim was

En vraag het mij niet

hoe gaat het met mij

Hoe mooi is mijn vrouw

En ik rende weg

Het is beter dan de andere

En dan is het van mij

En dan begrijpt hij het en ik denk

Ik tot niets en niemand meer

Nu heeft het zin

Kamer 21

En dan ... wij ... wij ...

Adriano Celentano - 21