Набоб - АДО

Я всегда говорил тебе правду,

Как последний набоб на земле.

Я посыплю голову пеплом,

Если ты погибнешь в войне,

От которой я тебя не сберег.

Ты родился в императорский праздник,

Как немногим, под знак,

Твое имя накричали мне гуси,

Как всегда, недовольные тем,

Что вода нестерпимо горька.

Тебя придумали женщины,

Уставшие за ночь от слез,

Прикоснувшись рукой к холодной стене…

Успокоенный снегом в постели,

Потревоженный сновиденьем греха,

Как Сатир поражение Девы

Начинал, как фагот, осторожно, —

Как свирель, она осталась легка.

Усни в измерении века —

Проснешься в измерении дня.

Пусть сон будет в руку тебе.

К полуночи успокоится время

И успеет подняться Луна,

Что вдвойне устоит против силы,

На которой гуляет война,

И еще отзовется потом…

Бог с ним, случится такое,

И останется вместе с тобой —

Сохрани, приумножь и отдай…

Ik heb je altijd de waarheid verteld

Zoals de laatste nabob op aarde.

Ik zal as op mijn hoofd strooien,

Als je sterft in de oorlog

Waarvan ik je niet heb gered.

Je bent geboren op een keizerlijke feestdag,

Zoals een paar, onder het bord

De ganzen riepen je naam naar mij,

Zoals altijd, ontevreden met die

Dat het water ondraaglijk bitter is.

Je bent uitgevonden door vrouwen

Moe van tranen tijdens de nacht,

De koude muur aanraken met je hand...

Verzacht door sneeuw in bed

Verstoord door de droom van zonde,

Als een Sater die de Maagd verslaat

Hij begon, als een fagot, voorzichtig, -

Als een fluit bleef ze licht.

Slaap in de dimensie van de eeuw -

Wakker worden in de dimensie van de dag.

Laat de slaap in jouw handen zijn.

De tijd zal tegen middernacht kalmeren

En de maan zal tijd hebben om op te komen,

Die dubbel bestand is tegen sterkte,

waarop de oorlog loopt,

En zal later reageren...

God zij met hem, dit zal gebeuren

En blijf bij je -

Sparen, vermenigvuldigen en teruggeven...